«Λόγοι διδακτοί Πνεύματος» (1Κορ.2:13)
Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού
ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ και Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει ποίοι είναι πράγματι ενώπιον του Θεού· επίσης, δεν έχουν νοιώσει την ανάγκη του ελέους του Θεού που συγχωρεί τις αμαρτίες τους ως και την ανάγκην της χάριτος του Θεού που προσθέτει χάριν και χαρίσματα στη ζωή τους (Εβρ.4:16). Η Βίβλος λέγει: «Πολλοί άνθρωποι κηρύττουσιν έκαστος την καλοκαγαθίαν αυτού· αλλά τις θέλει εύρη άνθρωπον πιστόν;» (Παρ.20:6). Ισχυρίζονται ότι είναι ‘αμαρτωλοί όπως όλοι’ αλλά κατά βάθος ότι είναι καλοί άνθρωποι και δεν έχουν κάνει ποτέ κανένα κακό! Και το κακό πού έχουν κάνει στη ζωή τους δεν μπορεί να θεωρηθεί πραγματική ανομία, ώστε να απορριφθούν από τον Θεόν. Άλλοι που – αν και πιστοί – έχουν κάποια δυσκολία να διακρίνουν μεταξύ πίστεως και έργων.
Μερικοί πιστοί έχουν την τάση να παραβλέπουν τις ηθικές εντολές της Παλαιάς Διαθήκης επειδή έχουν διαβάσει στην Αγία Γραφή ότι «…το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα» (Ρωμ.10:4). Η Βίβλος, εντούτοις, είναι σαφής σ’αυτό το σημείο: «Νόμον λοιπόν καταργούμεν διά της πίστεως; μη γένοιτο, αλλά νόμον συνιστώμεν» (Ρωμ.3:31). Αλλά σε ποιόν νόμον ο απόστολος Παύλος αναφέρεται; Αναφέρεται στον ηθικό νόμο. Μόνον οι τελετουργικές και κοινωνικές διατάξεις καταργήθηκαν. Οι εντολές, π.χ: ‘Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού’· ‘Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου’· ‘Μη φονεύσης’· ‘Μη μοιχεύσης’· ‘Μη κλέψης’, δεν καταργήθηκαν ποτέ. Αυτές οι εντολές έχουν σχέση με τον άγιον χαρακτήρα του Θεού και μας δόθηκαν για το αγαθό μας, για την προστασία μας, για την ευημερία μας και την αιώνιον ζωήν μας! Ο Θεός ανταμείβει πλουσιοπάροχα τη συμμόρφωσή μας με τις εντολές Του! Εξάλλου, οι ίδιοι ηθικοί νόμοι υπάρχουν στην ανθρώπινη καρδιά και αποτελούν τη βάση του ανθρωπίνου δικαίου! Η κλοπή, η δολοφονία κ.λπ., υπήρχαν και υπάρχουν πάντοτε ως κακές πράξεις σε όλους τους λαούς του κόσμου, ακόμα και στους πιό υπανάπτυκτους. Ο Θεός έχει εμφυτεύσει τους νόμους αυτούς στην καρδιά και στο πνεύμα του ανθρώπου! Έτσι, εάν δεν κατανοήσουμε ορθώς αυτές τις αλήθειες, «ο νόμος χάνει τον τρόμον του και η χάρις την ελευθερία της», όπως είπε κάποιος!
Ο Νόμος αποτελεί έκφραση του πνεύματος του Θεού, των δικαίων απαιτήσεών Του. Ο άνθρωπος πρέπει να τις τηρεί άλλως ο παραβάτης θα τιμωρηθεί. Ο νόμος, όμως, δεν αποτελεί βάση προς δικαίωσιν αλλά προς κατάκρισιν (Ρωμ.7:12, 14· 1Τιμ.1:8-10· Γαλ.3:11-12). Εκείνος που τον παραβιάζει θα θερίσει αργά ή γρήγορα τις συνέπειες. Και «Φοβερόν είναι το να πέση τις εις χείρας Θεού ζώντος» (Εβρ.10:31· Εβρ.6:4-8 και 2Πέτ.2:20-21).
Οι εντολές του Θεού έχουν δοθεί για να εφαρμόζονται. Υποτίθεται ότι είναι μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων εκείνων που είναι υπό νόμον να τις υπακούουν ή ότι θα τους δοθεί, προς τούτο, η δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Εκείνο, όμως, που διαβάζουμε στη Βίβλο είναι πράγματι παράξενον: Παραδείγματος χάριν, «Εξεύρομεν δε ότι όσα λέγει ο νόμος λαλεί προς τους υπό τον νόμον, διά να εμφραχθή παν στόμα και να γείνη πας ο κόσμος υπόδικος εις τον Θεόν, διότι εξ έργων νόμου δεν θέλει δικαιωθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού· επειδή διά του νόμου γίνεται η γνώρισις της αμαρτίας» (Ρωμ.3:19-20). Διαβάζουμε επίσης: «Ώστε ο νόμος έγεινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν, διά να δικαιωθώμεν εκ πίστεως» (Γαλ.3:24). Ο νόμος του Θεού είναι τόσον τέλειος ο δε άνθρωπος είναι τόσον αδύναμος που δεν μπορεί να τον υπακούσει τέλεια. Δεν δυνάμεθα να λατρεύουμε τον Κύριον· διότι αυτός είναι Θεός άγιος· είναι Θεός ζηλωτής· δεν θέλει συγχωρήσει τας ανομίας μας και τας αμαρτίας μας (Ιησούς του Ναυή 24:19).
Οι όροι «αμαρτία» και «μετανοώ» δεν έχουν κανένα νόημα εάν δεν εξετάζονται ως προς ένα ηθικό πρότυπο συμπεριφοράς, ως προς μια λύδια λίθο… Ο νομοθέτης είναι ο Θεός, οι ηθικές αρχές Του είναι αμετάβλητες, συνδεδεμένες με τον χαρακτήρα Του. Είναι ποτέ δυνατόν, εμείς τα αδύνατα ανθρώπινα σκεύη να υπακούουν σε όλες τις απαιτήσεις του αγίου Θεού; Δύο ερωτήσεις: Ποία πράξις είναι αμαρτία, και ως προς τί; Εάν εκείνο που κάνουμε είναι αμαρτία, τότε πρέπει να μετανοήσουμε. Πρέπει να μετανοήσουμε, αλλά ως προς τί; Η απάντηση είναι σαφής: Το πρότυπον της συμπεριφοράς μας είναι ο ‘άνθρωπος’ Ιησούς· οι οδηγίες προσαρμογής μας προς την εικόνα Του δίνονται στη Βίβλο· και η δύναμη να εφαρμοστεί η εντολή του Θεού μας παρέχεται από το Άγιον Πνεύμα.
Αυτές οι σκέψεις με ώθησαν να κάμω μια σχετικώς λεπτομερή ΜΕΛΕΤΗ επί των «Έργων του ΝΟΜΟΥ» και του «Νόμου του ΧΡΙΣΤΟΥ». Καθώς την ετοίμαζα, αντελήφθην ότι είναι ένα από τα σπουδαιότερα και ευρέως φάσματος θέματα που έχω ποτέ ασχοληθεί. Ευλογήθηκε βαθύτατα ο εσωτερικός μου άνθρωπος!
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ: ΟΙ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ
Τώρα, ας εξετάσουμε μία προς μία τις βασικές ηθικές εντολές του Θεού, τις Δέκα Εντολές (Eξοδ.20:2-17 ή Δευτ.5:6-21). Θα τις συγκρίνουμε και σχολιάσουμε συγχρόνως με μερικές βασικές αρχές του Νόμου του Χριστού, την Καινή Διαθήκη, τον «τέλειον νόμον της ελευθερίας» (Ιάκ.1:25). Γιατί; Επειδή πρέπει να τις καταλάβουμε και να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με εκείνο το μοναδικό πρότυπο, που ήταν ο Ιησούς Χριστός.
1. Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού…
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός επιβεβαίωσε και εξήγησε αυτήν την εντολή. Μας είπε ότι Αυτός ο Ιδιος είναι ο Κύριος και ότι ο Θεός Πατέρας Tον έχει καθιερώσει… Κανένας άλλος Θεός ενώπιον Αυτού! Είναι γραμμένο: «Προφήτην εκ μέσου των αδελφών αυτών θέλω αναστήσει εις αυτούς, ως σε, και θέλω βάλει τους λόγους μου εις το στόμα αυτού, και θέλει λαλεί προς αυτούς πάντα όσα εγώ προστάζω εις αυτόν· Και ο άνθρωπος όστις δεν υπακούση εις τους λόγους μου, τους οποίους αυτός θέλει λαλήσει εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω εκζητήσει τούτο παρ’ αυτού» (Δευτ.18:18-19). Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν Αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων (Φιλιπ.2:9-10).
Έτσι, εάν ο Θεός μας έχει βγάλει από τη γη της αμαρτίας, από τον οίκον της δουλείας, σ’Εκείνον μόνον πρέπει να δώσουμε την πιστότητά μας, διότι ηγοράσθημεν διά τιμής· ας δοξάσουμε λοιπόν τον Θεόν διά του σώματός μας και διά του πνεύματός μας, τα οποία είναι του Θεού (1Κορ.6:20). Καμία θέση, επομένως, για άλλους θεούς ή για κάθε άλλου είδους ειδωλολατρεία… Διαβάζουμε στον Ησαΐα: «Εγώ, εγώ είμαι ο Κύριος· και εκτός εμού σωτήρ δεν υπάρχει.» (Ησα.43:11) Αλλού: «Εις εμέ βλέψατε και σώθητε, πάντα τα πέρατα της γής· διότι εγώ είμαι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος!» (Ησα.45:22). Ο Παύλος, έγραψε στους Κορινθίους: «αλλ’ εις ημάς είναι είς Θεός ο Πατήρ, εξ ου τα πάντα και ημείς εις αυτόν, και είς Κύριος Ιησούς Χριστός, δι’ ου τα πάντα και ημείς δι’ αυτού» (1Κορ.8:6). Και ο απόστολος Ιωάννης: « Εξεύρομεν δε ότι ο Υιός του Θεού ήλθε και έδωκεν εις ημάς νόησιν, διά να γνωρίζωμεν τον αληθινόν· και είμεθα εν τω αληθινώ, εν τω Υιώ αυτού Ιησού Χριστώ. Ούτος είναι ο αληθινός Θεός και η ζωή η αιώνιος (1Ιωάν.5:20)
Κάποιος θα μπορούσε να αντιλέξει λέγοντας ότι τα σημεία που αναφέρω δεν αφορούν πιστούς, δεδομένου ότι ήδη έχουν κάνει την επιλογή τους. Αντίθετα, πιστεύω ότι μας αφορούν, και μάλιστα πολύ! Ιδού μερικές ερωτήσεις που έθεσα πρώτα στον εαυτόν μου:
- Σε στιγμές της κρίσεως, εμπιστεύομαι τον εαυτόν μου, τους συγγενείς μου, τους πολιτικούς, τους ιατρούς, τα εισοδήματά μου κ.λπ. ή τον Θεόν;
- Προτιμώ τη φιλία του κόσμου ή την επιδοκιμασία του Θεού; (Ιάκ.4:4). Ζητώ να αρέσκω σε ανθρώπους ή στον Χριστόν; (Γαλ.1:10· Πράξ.4:19-20)
- Προτιμώ το υλικό κέρδος και την επιτυχία μου στη ζωή ή το θέλημα και τη δόξα του Θεού; Είναι Θεός μου «ο εαυτός μου» και «η αξιοπρέπειά μου»;
- Είναι η εργασία μου ή και κάποιο πρόσωπο το κέντρο των σκέψεων και των ανησυχιών μου; Τί και πού είναι ο θησαυρός μου; (Λουκ.14:16-24)
- Φοβούμαι πραγματικά τον Θεόν, Τον εμπιστεύομαι και Τον τιμώ υπακούοντας στον λόγον Του;
- Δέχομαι τη Αγία Γραφή ως τη μοναδική αρχή στη ζωή μου ή στηρίζομαι σε πνευματικούς ποιμένες, σε θρησκευτικές παραδόσεις, σε βιβλία χριστιανικής λογοτεχνίας;
- Μήπως δικαιολογώ τον εαυτόν με το «Έτσι κάνουν όλοι»;
- Η τελευταία αλλά και η σποδαιότερη: Έχω δεχθεί τον Χριστόν ως Σωτήρα μου μόνον ή και επίσης και ως Κύριον της ζωής μου; (Ρωμ.10:9 και Ιωάν.20:28).
Αυτήν την ίδια εντολή μπορεί κανείς να την ιδεί και κατ’άλλον τρόπον: Δεδομένου ότι δεν επιτρέπεται να έχουμε άλλους Θεούς, τούτο σημαίνει ότι ο Θεός πρέπει να έχει ΣΤΑΘΕΡΩΣ και ΜΟΝΙΜΩΣ την πρώτη θέση στις καρδιές μας. Κανένα ανθρώπινο ον δεν θα πρέπει να λατρεύεται! (Πράξ.10:25-26· Αποκ.19:10 και 22:9). Η πρώτη και μεγίστη εντολή είναι: «και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου…» (Μάρκ.12:30). Κανείς δεν μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους (Ματ.6:19-24). Εκείνο που απαιτεί η πρώτη εντολή είναι η απόλυτος πιστότης στον Κύριον! Ας μη παρανοηθεί αυτή η φράση: Του Πέτρου η απιστία να αρνηθεί τον Κύριον – οφειλομένη στην αδυναμία του – δεν πρέπει να θέτει σε αμφιβολία την πιστότητα της καρδιάς του προς τον Ιησούν! (Ιωάν.21:15-19). Ο Πέτρος ήταν αδύνατος αλλά όχι ασεβής, υπερήφανος και δίγνωμος! Όλες οι σκέψεις του Πέτρου ήταν ο Χριστός, ακριβώς καθώς όλες οι σκέψεις του Δαβίδ ήταν ο Κύριός Του! Όταν ο άνθρωπος αγαπά πραγματικά τον Θεόν που τον έσωσε, τότε και μόνον τότε, μπορεί να γνωρίσει και να κατανοήσει την πολυδιάστατην και υπερβαίνουσαν πάσαν γνώσιν αγάπην του Χριστού και να πληρωθεί με όλον το πλήρωμα του Θεού (Εφεσ.3:18-19).
Ας προσέξουμε τα ακόλουθα εδάφια: «Ο ασεβής διά την αλαζονείαν του προσώπου αυτού δεν θέλει εκζητήσει τον Κύριον· πάντες οι διαλογισμοί αυτού είναι ότι δεν υπάρχει Θεός» (Ψαλ.10:4). Ο δε Ωσηέ λέγει: «Και η υπερηφανία του Ισραήλ μαρτυρεί κατά πρόσωπον αυτού· και δεν επιστρέφουσι προς Κύριον τον Θεόν αυτών ουδέ εκζητούσιν αυτόν διά πάντα ταύτα» (Ωσηέ 7:10). Υπερηφάνεια: Η χειρότερη αμαρτία, το μεγαλύτερο εμπόδιο στην πνευματική ζωή!
Μόνον ο Θεός είναι άξιος της λατρείας μας… Η αγάπη μας προς τον Θεόν είναι το μυστικό της επιτυχίας (Ματ.6:33). Ο άνθρωπος του Θεού ευφραίνεται στον νόμον του Θεού και μελετά αυτόν ημέρα και νύκτα. Εκείνος δε που παρακούει την πρώτη και μεγαλύτερη εντολή του Θεού διαπράττει τη μεγίστη αμαρτία και είναι ένοχος ενώπιον του Θεού! Πρέπει, επομένως, να δώσουμε στον Θεόν τη θέση που Του αξίζει: Απολύτως την πρώτη! Κανένα μέλος της οικογενείας μας δεν πρέπει να έχει την πρώτη θέση! Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε τις καταστρεπτικές συνέπειες που θα ακολουθήσουν εάν εμείς παρακούμε! Η παρακοή κοστίζει πολύ-πολύ περισσότερο από την υπακοήν! Είναι, επομένως, απαραίτητο να μετανοήσουμε και να ταπεινώσουμε τους εαυτούς μας ενώπιον Του, προκειμένου να αποφύγουμε Εκείνος να μας ταπεινώσει! Ο νομοθέτης είναι ένας! Αυτός που παρακούει σε ένα είναι ένοχος σε όλα… Τί φοβερόν πράγμα η παρακοή!
Δυστυχώς, υπάρχουν ‘χριστιανοί’ πιστοί ή ακόμη και εργάτες του Ευαγγελίου «των οποίων το τέλος είναι απώλεια, των οποίων ο Θεός είναι η κοιλία, και η δόξα αυτών είναι εν τη αισχύνη αυτών, οίτινες φρονούσι τα επίγεια.» (Φιλιπ.3:19). Ο δε προφήτης Ιερεμίας περιγράφει αυτού είδους τους ‘προφήτας’: «Ηκροάσθην και ήκουσα, αλλά δεν ελάλησαν εν ευθύτητι· δεν υπάρχει ουδείς μετανοών από της κακίας αυτού, λέγων, Τι έπραξα; πας τις εστράφη εις την οδόν αυτού… » (Ιερ.8:6). Δεν διαφέρουν από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους της εποχής του Χριστού, οι οποίοι δεν ήταν παρά δολοπλόκοι και που είχαν μετατρέψει τον Οίκον της Προσευχής σε σπήλαιον ληστών: « … πας τις από μικρού έως μεγάλου εδόθη εις πλεονεξίαν· από προφήτου έως ιερέως, πας τις πράττει ψεύδος. Διότι ιάτρευσαν το σύντριμμα της θυγατρός του λαού μου επιπολαίως, λέγοντες, Ειρήνη, ειρήνη· και δεν υπάρχει ειρήνη» (Ιερ.8.10-11).
Κλείνοντας τα σχόλιά μου επί της πρώτης εντολής, θα ήθελα να προσθέσω μία φράση που ο Παύλος εχρησιμοποίησε στο τέλος της επιστολής του προς την εκκλησίαν της Εφέσου: «Η χάρις είη μετά πάντων των αγαπώντων τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εν καθαρότητι· (εν ειλικρινεία, εν αδιαφθορία) αμήν.» (Εφεσ.6:24). Έτσι, τούτο σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που… ‘αγαπούν’ τον Κύριον Ιησούν Χριστόν ΟΥΧΙ εν καθαρότητι!!! (Βλ. Εφεσ.6:24· Φιλιπ.1:15· 2Κορ.2:17· Γαλ.6:12). Ποίοι είναι αυτοί; Χρειάζονται σχόλια;
Η παρακοή κοστίζει πολύ-πολύ περισσότερο από την υπακοήν!
2. Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμά τινός… μη προσκυνήσης αυτά μηδέ λατρεύσης αυτά…
Η Αγία Γραφή λέγει ότι «Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.» (Ιωάν.4:24). Αυτό σημαίνει ότι ακόμα κι αν έχουμε τον αληθινόν Θεόν ως Θεόν μας, ο Θεός δεν θέλει να Τον λατρεύουμε μέσω εικόνων ή αγαλμάτων αλλά εν «πνεύματι και αληθεία»! Εκείνοι που λατρεύουν τον Θεόν μέσω εικόνων, αγαλμάτων κ.λπ., εμπίπτουν στην κατηγορία των ειδωλολατρών! Η πρώτη περίπτωση ειδωλολατρείας που αναφέρεται στη Βίβλο ήταν όταν ο λαός Ισραήλ έκαμαν εις εαυτούς μόσχον χωνευτόν και προσεκύνησαν αυτόν και εθυσίασαν εις αυτόν και είπον, Ούτοι είναι οι θεοί σου, Ισραήλ, οίτινες σε ανεβίβασαν εκ γης Αιγύπτου (Εξοδ.32:8). Το ίδιο πράγμα συμβαίνει σήμερα όταν αμαρτάνουμε κατασκευάζοντες εικόνες, εμπρός στις οποίες γονατίζουμε, τις προσκυνούμε, τις ασπαζόμεθα και προσευχόμεθα, επικαλούμενοι την βοήθειάν τους ακόμη και για θαύματα! Διαδίδομε ότι η «θαυματουργή» εικόνα του τάδε αγίου μας εθεράπευσε ή μας έσωσε ή μας ελευθέρωσε από τον κίνδυνο ως εάν αυτή να ήταν ο Θεός μας ή ως εάν το εικονιζόμενον εκλιπόν πρόσωπον να είναι πανταχού παρόν και παντοδύναμον, δυνάμενον να κάμνει θαύματα!!! Ο απόστολος Ιωάννης λέγει: «Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων· αμήν.» (1Ιωάν.5:21)
Kατά τας Γραφάς, είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, ο Ιησούς Χριστός και ότι δεν υπάρχουν άλλοι εκλιπόντες μεσίτες, ακόμη και η Μητέρα του Ιησού, που να μπορούν να μας βοηθήσουν και να μας σώσουν είτε άμεσα είτε έμμεσα μέσω των εικόνων τους κ.λπ. Συνεπώς, ΕΑΝ δεν πιστεύουμε το Ευαγγέλιο, όπως έχει κηρυχθεί και ΕΑΝ δεν επιμένουμε σ’αυτό, ΕΑΝ δεν πιστεύουμε σωστά, και ΕΑΝ δεν το τηρούμε ΤΟΤΕ έπιστεύσαμε ματαίως! (1Κορ.15:1-4 και 1Τιμ.2:5).
Πρέπει να προσέχουμε και να φοβούμεθα, διότι ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός μας είναι πυρ καταναλίσκον, είναι Θεός ζηλότυπος (Δευτ.4:24· Εξοδ.20:5). Είναι Ο ΚΥΡΙΟΣ και δεν θα δώσει την δόξαν Του ουδέ την αίνεσίν Του σε εικόνες (Ησα.42:8). Τέτοιες εικόνες κ.λπ., έχουν στόμα αλλά δεν μπορούν να μιλήσουν, μάτια αλλά δεν μπορούν να βλέπουν, έχουν αυτιά αλλά δεν μπορούν να ακούουν, έχουν μύτη αλλά δεν μπορούν να οσφραίνονται, έχουν χέρια αλλά δεν μπορούν να πιάσουν, έχουν πόδια αλλά δεν μπορούν να περπατήσουν (Ψαλ.115:5-7). Οι άνθρωποι τις μεταφέρουν, τις τοποθετούν, στέκουν αλλά δεν μπορούν να μετακινηθούν! Ούτε κακό ούτε καλό μπορούν να κάνουν (Ησα.46:7· Ιερ.10:5). Και όμως, σε τέτοιες εικόνες αποδίδουν ιδιότητες πολιούχου ή προστάτου πόλεως (Ιερ.2:28 και 11:13), ή προστάτου πολεμικού όπλου ή σώματος, η δε Μητέρα του Χριστού συμμετέχει στους πολέμους τους!!! Πού τα βρήκαν όλα αυτά στην Αγία Γραφή; Πουθενά! Απλώς, εφεύρον συμβιβαστικήν λύσιν ισχυριζόμενοι ότι δεν πρόκειται περί εικονολατρείας αλλά περί σεβασμού που αποδίδουν σε ορισμένα πρόσωπα!!! Οι προσκολλώμενοι στην εικονολατρεία, στη λατρεία ξηρών οστέων, στη Μαριολατρεία κλπ., κλείνουν τα μάτια τους για να μη βλέπουν, βουλώνουν τα αυτιά τους για να μη ακούουν και σκληρύνουν τις καρδιές τους για να μη εννοούν! Γιατί; Γιατί δεν θέλουν να επιστρέψουν και να ιατρευτούν! H ηπατημένη τους καρδία τους απεπλάνησεν, διά να μη δύναται να ελευθερώση την ψυχήν τους μηδέ να είπουν, Τούτο, εν τη δεξιά μου, δεν είναι ψεύδος; (Ησα.6:10·44:20· Πραξ.28:27). «…Ούτω λέγει Κύριος προς τον λαόν τούτον· … ηγάπησαν να πλανώνται…» (Ιερ.14:10). Αλλαχού δε είναι γραμμένον: «Και διά τούτο θέλει πέμψει επ’ αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος, διά να κατακριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ’ ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν» (2Θεσσαλ.2:11-12). Αυτοί που κάνουν και λατρεύουν εικόνες κ.λπ., είναι πνευματικά τυφλοί και κωφοί! Γιατί; Διότι η τέχνη τους, το επάγγελμά τους και το εισόδημά των τους τυφλώνει (Πράξ.19:27) ή διότι εδέχθησαν τυφλά πεπλανημένες παραδόσεις. Πόσον δε σαφώς και γλαφυρώς ο Παύλος τους περιγράφει: «Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν ουδέ ευχαρίστησαν, αλλ’ εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία· λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν, και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών. Διά τούτο και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός διά των επιθυμιών των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν, ώστε να ατιμάζωνται τα σώματα αυτών μεταξύ αυτών. Οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εις το ψεύδος, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα, όστις είναι ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν» (Ρωμ.1:21-25· Δευτ.4:16-18).
Η ειδωλολατρεία είναι έργον της σαρκός… και εκείνοι που πράττουν έργα σαρκός δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού (Γαλ.5:19-21). Ο λαός Ισραήλ, στον οποίον ο Νόμος δόθηκε από τον Θεόν, δεν είδαν καμία μορφή· άκουσαν μόνο την φωνήν των λόγων. Γι αυτό ο Θεός τους είπε να προσέχουν στους εαυτούς τους για να μη διαφθαρούν και κάνουν είδωλον ή οιανδήποτε εικόνα (Δευτ.4:11-28). Είδωλον είναι οτιδήποτε αντιπροσωπεύει ή υποκαθιστά, τον ζώντα Θεόν. Η λατρεία ειδώλων αποτελεί προσβολή στην ίδια την φύση του Θεού (Ησα.44:19). Αληθινή λατρεία είναι να ιστάμεθα με δέος ενώπιον Αυτού, να ανοίγουμε την καρδιά μας σ’Αυτόν και να υπακούμε στη φωνή Του (στον λόγον Του).
Ο Θεός υπόσχεται ευλογίες επί ευλογιών όχι μόνο σε μας αλλά και στους απογόνους μας, εάν υπακούμε τις εντολές του. Εάν Τον αγαπούμε θα τηρήσουμε τις εντολές Του. Αυτό είναι αληθινή λατρεία! Η έκφραση «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε» σημαίνει πίστη προς Αυτόν και άμεση προς Αυτόν λατρεία και ΟΧΙ μέσω αγγέλων, εικόνων ή ξηρών οστών νεκρών αγίων, έστω και αν χρησιμοποιούμε θρησκευτικές λιτανείες.
Πρέπει να λατρεύουμε Εκείνον που είναι ο Μονογενής Υιός του Θεού, ο οποίος έγινε σάρξ και παρεδόθη για τις παραβάσεις μας και ο Οποίος ανέστη εκ νεκρών διά την δικαίωσίν μας. Εκείνον που ηθέλησε «…να καταργήση διά του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον, και ελευθερώση εκείνους, όσοι διά τον φόβον του θανάτου ήσαν διά παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν» (Εβρ.2:14-15). Εκείνον που είναι υπεράνω αγγέλων και αρχαγγέλων, ο Οποίος μας αγάπησε με αιώνια αγάπη και που έδωσε εαυτόν ως εξιλαστήριον θύμα για να μας μεταφέρει από το σκότος στο θαυμαστό φως της βασιλείας Του (1Πέτ.2:9). Εκείνον που καλείται ο μέγας Θεός και Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός (Τίτ.2:13)· «…ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ» (Αποκ.1:8) και ο Οποίος θα συνάξει όλους εκείνους που έχουν κάνει «…συνθήκην επί θυσίας» (Ψαλ.50:5). Εάν έχουμε είδωλα στη ζωή μας, είτε πράγματα είτε πρόσωπα είτε εικόνες κ.λπ., ας φοβηθούμε! Ας απαλλαγούμε αμέσως από αυτά τα είδωλα. Τα χειρότερα είδωλά μας είναι το εγώ μας, το χρήμα μας, το κέρδος μας, η αλαζονεία του βίου, ακόμη και οι μέριμνες… Δυστυχώς, θυσιάζουμε τα πάντα, προκειμένου να μη χάσουμε τα είδωλά μας!!! «…όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας» (Ματ.6:21). Θα ήθελα να κλείσω το σχόλιόν μου επί της εν λόγω εντολής με ένα ακόμη εδάφιο: «…πως επεστρέψατε προς τον Θεόν από των ειδώλων, διά να δουλεύητε Θεόν ζώντα και αληθινόν, και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ των ουρανών, τον οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις ελευθερόνει ημάς από της μελλούσης οργής» (1Θεσ.1:9-10). Άν λοιπόν έχουμε είδωλα στη ζωή μας ας στρέψουμε τα νώτα προς αυτά για να ελευθερωθούμε από της μελλούσης οργής!
Η παρακοή κοστίζει πολύ-πολύ περισσότερο από την υπακοήν!
3. Μη λάβης το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω…
Ποίοι λαμβάνουν το όνομα του Κυρίου επί ματαίω;
- Εκείνοι που ορκίζονται στο όνομα του Θεού ψευδώς ( Ματ.5:33) ή που χρησιμοποιούν το όνομα του Θεού άνευ σοβαρού αποχρώντος λόγου.
- Εκείνοι που ορκίζονται (υπόσχονται) αλλά δεν τηρούν τους όρκους τους (τις υποσχέσεις τους). Πολλοί είναι οι παραβάται συνθηκών είτε προφορικώς είτε γραπτώς ακόμη και για υποθέσεις του Θεού!!! Ο Ιησούς εδήλωσε «Αλλ’ ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού· το δε πλειότερον τούτων είναι εκ του πονηρού» (Ματ. 5:33-37)
- Εκείνοι που κάνουν αστεία χρησιμοποιώντας το όνομα του Θεού χωρίς σεβασμό. Το γέλιο ωφελεί την υγεία μας αλλά το να κάνει κανείς αστεία είτε με χρήση του ονόματος του Θεού είτε προκειμένου να γίνει το κήρυγμά μας πιό ευχάριστο και ελκυστικό, τούτο είναι πνευματικά νοσηρό, καταστρεπτικό, ασεβές και βεληλώνει το όνομα του Θεού (Λευιτ.19:12)! Ο Θεός να μας φυλάξει! Ο ψαλμωδός έλεγε: «Βάλε, Κύριε, φυλακήν εις το στόμα μου· φύλαττε την θύραν των χειλέων μου» (Ψαλ.141:3). Όταν κανείς λαμβάνει το όνομα του Θεού ματαίως ή επιπολαίως, τούτο σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα καρδιάς: Επιπολαιότητα, υποκρισία ή έλλειψη φόβου Θεού!
- Εκείνοι που βλασφημούν το όνομα του Κυρίου (Λευιτ.24:16).
- Εκείνοι που εκείνο που λένε ή κηρύττουν δεν αντιστοιχεί στη ζωή τους. Πρέπει να εφαρμόζουμε τα πράγματα που κηρύττουμε. Ο Ιησούς είπε: «…όστις δε εκτελέση και διδάξη, ούτος μέγας θέλει ονομασθή εν τη βασιλεία των ουρανών» (Ματ.5:19). Αυτό ισχύει, επίσης, για ανθρώπους που ψάλλουν ύμνους αγάπης και λατρείας προς τον Κύριον ενώ δεν τηρούν τις εντολές Του! Ψεύδονται υποκρινόμενοι! Τέτοιοι άνθρωποι αγαπούν τον Θεόν με λόγον και γλώσσα αλλά όχι «με έργον και αλήθειαν». (1Ιωάν.3:18). «Προς δε τον ασεβή είπεν ο Θεός· Τι προς σε, να διηγήσαι τα διατάγματά μου και να αναλαμβάνης την διαθήκην μου εν τω στόματί σου;» (Ψαλ.50:16). Θεωρεί, επίσης, ενόχους όλους εκείνους που δεν δίνουν προσοχή στις προειδοποιήσεις Του. Οι συνέπειες μπορεί να είναι πολύ οδυνηρές!
- Εκείνοι που επιπολαίως ή ψευδώς λένε, «ο Θεός μου είπε…» «Ο Θεός με έστειλε…» ή «ο Θεός μου έδωσε…» ή, ή, ή …, όταν ο Θεός ούτε μίλησε, ούτε έστειλε, ούτε έδωσε αλλά ήταν η υπερηφάνεια ή η επιπολαιότητά μας ή… «Και είπε Κύριος προς εμέ, Ψευδή προφητεύουσιν οι προφήται εν τω ονόματί μου· εγώ δεν απέστειλα αυτούς ουδέ προσέταξα εις αυτούς ουδέ ελάλησα προς αυτούς· αυτοί προφητεύουσιν εις εσάς όρασιν ψευδή και μαντείαν και ματαιότητα και την δολιότητα της καρδίας αυτών.» (Ιερ.14:14).
- Εκείνοι που λένε: «Είχα ένα όραμα από τον Θεόν που μου είπε ή έκανε έτσι και έτσι…» ή «Είχα μία όραση και το Πνεύμα το Άγιον μου είπε, μου απεκάλυψε…». Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις «οράσεις», επειδή ο Σατανάς μπορεί να μας εξαπατήσει εκμεταλλευόμενος την άγνοιάν μας ή το ματαιόδοξον πνεύμα μας ή ακόμη το σύμπλεγμα κατωτερότητος… Ο Σατανάς μπορεί να μας μετατρέψει σε …ψευδαποστόλους, εργάτες δολίους, και να μας μετασχηματίσει σε αποστόλους Χριστού. Και ουδέν θαυμαστόν· διότι αυτός ο Σατανάς μετασχηματίζεται σε άγγελον φωτός (2Κορ.11:13-14).
- Το Άγιον Πνεύμα λέγει ΠΑΝΤΟΤΕ την αλήθεια! Υπάρχουν, όμως πολλοί που ‘κατασκευάζουν’ ένα άλλο ‘άγιον πνεύμα’ και ψευδή χαρίσματά ‘θεραπείας’, νόθων ‘γλωσσολαλιών’ κλπ.!!! Η Γραφή είναι γεμάτη από περιγραφές ψευδοπροφητών (πχ. 2Πέτ.2). Υπάρχουν πολλοί που εξαπατώνται από τον Σατανά ή και από την υπερηφανίαντους και οικειοποιούνται εις εαυτούς διάφορους αλαζονικούς τίτλους όπως «απόστολοι», «προφήτες», «θεραπευτές», «επίσκοποι» κλπ. Πιστεύουν ότι με το να λέγουν και να επαναλέγουν την ‘υπερφυσικήν πείρα’ των ή τις θεολογικές σπουδές τους, θα πείσουν τους ακροατές ή τους αναγνώστες τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ‘υπερφυσικές’ τους πείρες δεν είναι παρά παραισθήσεις και ψευδαισθήσεις. Αντί να οικειοποιούνται τέτοιους τίτλους θα έπρεπε να αφήνουν τον Θεόν ή εκείνους που τους ακούνε, που τους βλέπουν, που διαβάζουν τα γραπτά τους και γνωρίζουν τη ζωή τους, να τους δώσουν τον κατάλληλον τίτλον… Ο λόγος του Θεού λέγει: «διότι δεν είναι δόκιμος όστις συνιστά αυτός εαυτόν, αλλ’ εκείνος τον οποίον ο Κύριος συνιστά» (2Κορ.10:18)· και «Και ουδείς λαμβάνει την τιμήν ταύτην εις εαυτόν, αλλ’ ο καλούμενος υπό του Θεού, καθώς και ο Ααρών» (Εβρ.5:4). Μου θυμίζουν κάτι από την Αγία Γραφή περί ‘ενυπνιαζομένων’ προφητών: «Ήκουσα τι λέγουσιν οι προφήται, οι προφητεύοντες εν τω ονόματί μου ψεύδος, λέγοντες, Είδον ενύπνιον, είδον ενύπνιον……… Ο προφήτης εις τον οποίον είναι ενύπνιον, ας διηγηθή το ενύπνιον· και εκείνος, εις τον οποίον είναι ο λόγος μου, ας λαλήση τον λόγον μου εν αληθεία. Τι είναι το άχυρον προς τον σίτον; λέγει Κύριος. Δεν είναι ο λόγος μου ως πυρ; λέγει ο Κύριος· και ως σφύρα κατασυντρίβουσα τον βράχον; (Ιερ.23:25-29).
Τέτοιοι τύποι ισχυρίζονται ότι μπορούν να ‘απολυτρώσουν’ άλλους ενώ δεν δύνανται ούτε τους εαυτούς τους να απελευθερώσουν. Ο τρόπος που ομιλούν και φέρονται προδίδει ανθρώπους γεμάτους ζήλον ή φανατισμόν αλλά «πνεύμα μη έχοντας»… επαφρίζοντας τας αισχύνας και ανοησίας των. Επιπλέον, μερικοί από αυτούς δημιουργούν ένα μίγμα της θρησκείας τους με το έθνος ή τη φυλή τους! Άλλοι δεν διαφέρουν του «προφήτου Βαλαάμ», όστις ήθελε να προφητεύσει χάριν μισθού αδικίας… «……… περιπατούντες κατά τας επιθυμίας αυτών και το στόμα αυτών λαλεί υπερήφανα, και κολακεύουσι πρόσωπα χάριν ωφελείας……… Ούτοι είναι οι αποχωρίζοντες εαυτούς (λόγω Ορθοδοξίας ή Καθολικισμού ή του ιδιαιτέρου δόγματός τους ή του καταστατικού της εκκλησίας τους ή της γλωσσολαλιάς κλπ.) …» (Ιούδας 1:12-19). Μερικοί εξ αυτών δέχονται και θέλουν χειροφιλήματα, υποκλίσεις και γονάτισμα των συνανθρώπων τους έως εδάφους… Καλά θα έκαναν να προσέξουν τί είπε και έκανε ο απόστολος Πέτρος προς τον Κορνήλιον (Πράξ.10:25-26) και ο άγγελος προς τον απόστολον Ιωάννην (Αποκ.19:10).
Η παρακοή κοστίζει πολύ-πολύ περισσότερο από την υπακοήν!
Μιά μικρή αλλά πολύ χρήσιμη παρένθεση: Οι απόστολοι Ιωάννης και Πέτρος, δηλώνουν στα γραπτά τους ότι άκουσαν εκείνην την φωνήν εξ ουρανού ελθούσαν, όντες μετα του Χριστού εν τω όρει τω αγίω· είδαν με τα μάτια τους και εθεώρησαν, και με τα χέρια τους εψηλάφησαν, περί του Λόγου της ζωής, δηλώνουν μετ’ εμφάσεως και δη ο Πέτρος ότι «έχομεν ΒΕΒΑΙΟΤΕΡΟΝ τον προφητικόν λόγον, εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε ως εις λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω…» (1Ιωάν.1:1-3 και 2Πέτ.1:16-19). Ο δε Χριστός είπε: «Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει.» (Ματ.24:35). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο μέγας επιστήμων Πασκάλ είπε ότι οι προφητείες του Θεού αποτελούν μόνιμα θαύματα του Θεού!!!
4. Ενθυμού την ημέραν του σαββάτου, διά να αγιάζης αυτήν …
Υπάρχει ένα μέρος στον Ησαΐα 58:13-14 που εκφράζει τις προθέσεις του Θεού για την καλή χρήση αυτής της ημέρας. «Εάν αποστρέψης τον πόδα σου από του σαββάτου, από του να κάμνης τα θελήματά σου εν τη αγία μου ημέρα, και ονομάζης το σάββατον τρυφήν, αγίαν ημέραν του Κυρίου, έντιμον, και τιμάς αυτό, μη ακολουθών τας οδούς σου μηδέ ευρίσκων εν αυτώ το θέλημά σου μηδέ λαλών τους λόγους σου, τότε θέλεις εντρυφά εν Κυρίω· και εγώ θέλω σε ιππεύσει επί τους υψηλούς τόπους της γης…» Ευλογεί και αγιάζει εκείνους που τηρούν την ημέρα του Κυρίου και τους δίνει πολλές υποσχέσεις. Σκοπός του Θεού είναι η ανάπαυση του σώματός μας, η ανάπαυση εκείνων που μας υπηρετούν, ακόμη και των ζώων εργασίας, και πάνω από όλα η ενασχόλησή μας με τα πράγματα του Θεού για την άνθιση του πνεύματός μας. Αποδεικνύει την αγάπη της φροντίδος του Θεού για μας. Είναι ημέρα για δημόσια λατρεία και για ιδιωτική περισυλλογή και για μια ανανεωμένη αίσθηση της παρουσίας του Θεού κατά τις εργάσιμες ημέρες μας. Είναι, γι’αυτόν τον λόγον, πράξη της αδικίας προς τον Θεόν να μην πηγαίνουμε στην εκκλησία, προκειμένου να πηγαίνουμε για εκδρομή ή για να πηγαίνουμε στην θάλασσα κ.λπ! Είναι αμαρτία να μην πηγαίνουμε στην εκκλησία ή στις συμπροσευχές κ.λπ., προκειμένου να κυττάζουμε την τηλεόραση ή να μην διαβάζουμε τη Βίβλο, προκειμένου να διαβάζουμε την εφημερίδα μας ή τα περιοδικά μας κ.λπ. Αυτό που μετρά είναι εάν ξεχωρίζουμε και δίνουμε συστηματικά χρόνο για κοινωνία με τον Θεόν, για το έργον του Κυρίου και ειδικά κατά τη διάρκεια της ημέρας του Κυρίου… Για τον αληθινόν πιστόν, η κάθε ημέρα είναι πνευματικώς αγία διότι ζει για τον Κύριον…
Ας σεβόμαστε την ημέρα του Κυρίου ως και όλες τις ημέρες που ο Κύριος μας έχει δανείσει! Εντούτοις, η τήρηση της Κυριακής ημέρας δεν πρέπει να μετατραπεί σε απλή τελετουργία… Δεν πρέπει να προσκολλώμεθα στο γράμμα που θανατώνει αλλά στο πνεύμα που ζωοποιεί. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι υποχρεωμένοι, για λόγους επαγγελματικούς, να εργάζωνται την ημέρα της αναπαύσεως (Κυριακή, Sabbath). Παράδειγμα: οδηγοί τραίνων, λεωφορείων κλπ…. Εκείνο που είναι απαράδεκτον ενώπιον του Θεού είναι όταν, αν και μπορούμε να σεβόμεθα την ημέρα του Κυρίου, εμείς να πηγαίνουμε να εργασθούμε διότι είμαστε φιλάργυροι ή διότι προτιμούμε να βάψουμε το σπίτι μας ή να πάμε στην θάλασσα να κολυμπήσουμε ή να πάμε εκδρομή…
Η παρακοή κοστίζει πολύ-πολύ περισσότερο από την υπακοήν!
5. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου…
Όταν ο Θεός έδωσε αυτήν την εντολή θέλησε να τη συνοδεύσει με μια υπόσχεση, την πρώτη-πρώτη υπόσχεση για μακροζωία και ευημερία! «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα, ήτις είναι εντολή πρώτη με επαγγελίαν, διά να γείνη εις σε καλόν και να ήσαι μακροχρόνιος επί της γης» (Εφεσ.6:2-3).
Οφείλουμε υπακοή, σεβασμό και να φροντίζουμε με αγάπη τους γονείς μας. Τους οφείλουμε σεβασμό με τον τρόπον που τους μιλάμε και για το τί λέμε γι’αυτούς! Είναι μεγάλη αμαρτία να θεωρούμε ότι το καθήκον μας προς τους γονείς μας δεν είναι παρά δώρο ή χάρις που τους κάνουμε. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε: «Διότι ο Θεός προσέταξε, λέγων· Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα· και, Ο κακολογών πατέρα ή μητέρα εξάπαντος να θανατόνηται» (Ματ.15:4-6). Υπάρχουν παιδιά που κλέβουν τον πατέρα τους και τη μητέρα τους, που τους βρίζουν, που τους καταρώνται και ακόμη τους κτυπούν. Υπάρχουν πατροκτόνοι και μητροκτόνοι! Οι συνέπειες θα είναι πολύ σοβαρές! «Ο λύχνος του κακολογούντος τον πατέρα αυτού ή την μητέρα αυτού θέλει σβεσθή εν βαθεί σκότει» (Παρ.20:20).
Πρέπει να ξοδεύουμε και να τους φροντίζουμε! Αλλά προσοχή! Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε το δικαίωμα να ατιμάζουμε τη σύζυγό μας ή τον σύζυγόν μας, προκειμένου να τιμήσουμε τους γονείς μας και να γίνουμε πηγή συζυγικών προστριβών. Χρειαζόμαστε τη σοφία του Θεού! Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που στερούνται τις ευλογίες του Θεού επειδή δεν κάνουν τα καθήκοντά τους προς τους γονείς τους! Είναι ανάγκη να μετανοήσουν, να ομολογήσουν, να ταπεινωθούν και να παύσουν να τους αμελούν!
Και εάν ο Θεός ήθελε να τονίσει αυτήν την εντολή, ποιές είναι άραγε οι συνέπειες που μπορούν να ακολουθήσουν λόγω μιας συμπεριφοράς ή στάσεως που ατιμάζει τους γονείς του/της ‘εν λόγοις και έργοις’; Εμείς, οι γονείς, έχουμε την τάση να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη την ανυπακοή των παιδιών μας αλλά έχουμε την τάση να ξεχνούμε το καθήκον μας να τιμούμε τους γονείς μας. Ακόμη και οι ενήλικοι άνθρωποι υποχρεούνται να τιμούν τους γονείς τους, έστω και αν οι γονείς τους δεν είναι άξιοι τιμής. Η Βίβλος δεν λέγει, «τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου» μόνον εάν είναι καλοί!
Ο πατέρας μιας νέας δεν ήταν άξιος τιμής. Ελεγχομένη και οδηγουμένη, εντούτοις, από τον Θεόν, άρχισε να τον τιμά και να τον υπακούει. Εκείνος ο «ανάξιος» τιμής πατέρας εξεπλάγη στη αρχή, έπειτα κερδήθηκε στον Χριστόν και έγινε τέλος ένα άτομο «άξιο» τιμής. Από την αλλαγήν της συμπεριφοράς του κερδήθηκαν και άλλοι άνθρωποι στον Χριστόν! Εκείνη η τότε «νέα» είναι η σύζυγός μου…
Η παρακοή κοστίζει πολύ-πολύ περισσότερο από την υπακοήν!
6. Μη φονεύσης.
Αυτή η εντολή δεν αναφέρεται στην πράξη του φόνου αλλά στην πράξη της δολοφονίας! Αυτή η εντολή δεν φαίνεται να έχει σχέση με μας, τους χριστιανούς, ΑΛΛΑ, δυστυχώς, έχει σχέση με μας κατά διαφόρους τρόπους:
- «Ηκούσατε ότι ερρέθη εις τους αρχαίους, Μη φονεύσης· όστις δε φονεύση, θέλει είσθαι ένοχος εις την κρίσιν. Εγώ όμως σας λέγω ότι πας ο οργιζόμενος αναιτίως κατά του αδελφού αυτού θέλει είσθαι ένοχος εις την κρίσιν· και όστις είπη προς τον αδελφόν αυτού Ρακά, θέλει είσθαι ένοχος εις το συνέδριον· όστις δε είπη Μωρέ, θέλει είσθαι ένοχος εις την γέενναν του πυρός.» (Ματ.5:21-22). Σε ορισμένες περιπτώσεις, θα έλεγα μάλλον ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, οι διατάξεις της Καινής Διαθήκης (ΚΔ) είναι αυστηρότερες από εκείνες της Παλαιάς Διαθήκης (ΠΔ). Ο Χριστός έχει θεσπίσει ένα νέον κανόνα, γνωστόν ως: «Ο χρυσός κανόνας»: «Λοιπόν πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς· διότι ούτος είναι ο νόμος και οι προφήται.» (Ματ.7:12 και Λουκ.6:31). Το Άγιον Πνεύμα δίνει δύναμη για εφαρμογή αυτού του νόμου της θείας αγάπης σε αναγεννημένες καρδιές.
- «…όστις δεν αγαπά τον αδελφόν μένει εν τω θανάτω. Πας όστις μισεί τον αδελφόν αυτού είναι ανθρωποκτόνος και εξεύρετε ότι πας ανθρωποκτόνος δεν έχει ζωήν αιώνιον μένουσαν εν εαυτώ» (1Ιωάν.3:14-15). Οι επιστολές των αποστόλων εστάλησαν σε χριστιανούς! Εκείνος που αγαπά μόνον εκείνους που τον αγαπούν έχει προκαταβολικά χάσει τον μισθόν του· εκείνος που δεν αγαπά τον αδελφόν του είναι πνευματικά νεκρός και εκείνος που μισεί τον αδελφόν του είναι δολοφόνος! Πόσοι είναι εκείνοι που δολοφονούν ανθρώπους κρυφά από μίσος και φθόνο που κρύβουν στην καρδιά τους; Πολλοί «φόνοι» διαπράττωνται λόγω φθόνου… (1Ιωάν.3:12). Είναι όπως ο Κάϊν και ο Αβελ. Ο φθόνος οδηγεί στο μίσος και το μίσος στη δολοφονία, είτε εν λόγω είτε εν πράξει.
- Υπάρχουν άνθρωποι που δολοφονούν τον χαρακτήρα και το καλό όνομα των ανθρώπων με το κουτσομπολιό τους ή τις συκοφαντίες ή τη λοιδορία τους ή/και τη δυσφήμησή τους!
- Υπάρχουν, επίσης, άνθρωποι, το στόμα των οποίων είναι απαλώτερον βουτύρου, αλλ’ εν τη καρδία αυτών είναι πόλεμος· τα λόγια αυτών είναι μαλακώτερα ελαίου, πλην είναι ξίφη γυμνά (Ψαλ.55:21). Το πρόβλημα, συνεπώς, βρίσκεται στην ανθρώπινη καρδιά!
- Δεν είναι δολοφόνοι εκείνοι που διαπράττουν αδικαιολόγητες αμβλώσεις;
- Δεν είναι δολοφονία όταν σκοτώνουμε κάποιον με ένα πικρό λόγο ή με μιά προσβολή;
Ας εξετάσουμε τους εαυτούς μας και ας ιδούμε εάν έχουμε διαπράξει ποτέ τέτοιες δολοφονίες. Εντούτοις, «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας.» (1Ιωάν.1:9 και Ψαλ.32:5).
Η παρακοή κοστίζει πολύ-πολύ περισσότερο από την υπακοήν!
7. Μη μοιχεύσης.
Αυτή η εντολή δεν αφορά μόνον τους άνδρες αλλά και τις γυναίκες! Η σύζυγος του Πετεφρή η οποία έρριξε τα μάτια της στον Ιωσήφ και του ζήτησε να κοιμηθούνε μαζί, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα-απόδειξη της Βίβλου (Γεν.39.7-9. Βλέπε επίσης Μάρκ.10:12 και Ρωμ.7:3).Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι να διαπραχθεί μοιχεία:
- Πρώτος: «Εγώ όμως σας λέγω ότι πας ο βλέπων γυναίκα διά να επιθυμήση αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού.» (Ματ.5:28). Αυτή η εντολή αφορά παντρεμένους και μη παντρεμένους ανθρώπους! Το πρόβλημα έγκειται στην απιστία, στην υπόσχεση και στην τήρηση της υποσχέσεως. Είναι πρόβλημα απωλείας της ακεραιότητος. Είναι ο λόγος μας εξίσου ισχυρός όσον ένα γραπτό συμβόλαιο;
- Δεύτερος: «Σας λέγω δε ότι όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού εκτός διά πορνείαν και νυμφευθή άλλην, γίνεται μοιχός· και όστις νυμφευθή γυναίκα κεχωρισμένην, γίνεται μοιχός.» (Ματ.19:9).
- Τρίτος: «Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» (Ιάκ.4:4). Αυτή είναι πνευματική μοιχεία: Αυτό το είδος μοιχείας έχει να κάνει με πιστούς ή με δήθεν πιστούς που κάνουν αμφισβητήσιμους συμβιβασμούς με τον κόσμο ή προσπαθούν να αρέσουν στους ανθρώπους για κέρδος ή για την προστασία τους… Τέτοιοι άνθρωποι ανθίστανται στο Άγιον Πνεύμα και Το λυπούν! Ποιές θα είναι οι συνέπειες; Πνευματική τύφλωση; Λησμονιά των παλαιών καθαρισμένων αμαρτιών; (2Πέτ.1:9). Θα εξεμεσθούν εκ του στόματός Του; (Αποκ.3:16). Ο Θεός ξεύρει! Πάντως, πας πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, όστις είναι ειδωλολάτρης, δεν έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού· ο Θεός θα τους κρίνει! (Εφεσ.5:5 και Εβρ.13:4). Οι ομοφυλόφιλοι συμπεριλαμβάνονται!
Ποιός δεν έχει διαπράξει ποτέ το ένα ή το άλλο είδος μοιχείας είτε μέσα στην καρδιά του/της είτε στην πράξη; Η χάρις του Θεού, εντούτοις, είναι μεγαλύτερη από τις αδυναμίες μας. Συγχωρεί τις αμαρτίες και τις αποτυχίες μας και μας δίνει τη δύναμη να ειπούμε «όχι» στους πειρασμούς, υπό τον όρον ότι μετανοούμε ειλικρινά. Εκείνο που με καταταράζει είναι να βλέπεις ανθρώπους που ζούνε στη μοιχεία να ψάλλουν, να χειροκροτούν, να υψώνουν τα χέρια τους και να λατρεύουν τον Θεόν σαν καλοί χριστιανοί!
Η παρακοή κοστίζει πολύ-πολύ περισσότερο από την υπακοήν!
8. Μη κλέψης.
Ποιός δεν έχει κλέψει ποτέ ένα μικρό ή μεγάλο πράγμα που ανήκει σε κάποιον άλλον; Δυνατόν ένα λουλούδι ή χρήματα από την τσέπη ή το πορτοφόλι του πατέρα ή της μητέρας του/της! Ας μην ασχοληθούμε λεπτομερώς με σοβαρότερα πράγματα, όπως με ανδραποδιστές (κλέπτες ανδρών) και γυναικών που τις πουλούν ως σκλάβες… ή ως πόρνες! Η δουλεία διεπράχθη και προωθήθηκε ακόμη και από πολλά υποτιθέμενα χριστιανικά κράτη!!! Και τί πρέπει να ειπούμε για την καταπίεση, την απάτη και εκμετάλλευση πολλών πτωχών αλλά πλουσίων σε ορυκτά και άλλους φυσικούς πλούτους χωρών από μερικά υποτιθέμενα χριστιανικά κράτη; (Αμώς 8:4-7). Εάν όχι, ίσως έχουμε στερήσει τους υπαλλήλους μας από κάτι που τους οφειλόταν. Στην ΠΔ πολύς λόγος γίνεται για άδικες ζυγαριές, για άδικα ζύγια και μέτρα, κάτι που είναι βδέλυγμα εις τον Κύριον! Βεβαίως, οι λόγοι αυτοί αφορούν, επίσης, άδικες και ασεβείς συμπεριφορές προς τους συνανθρώπους μας. Αφορούν προσωποληψίες. «Να ήναι τις προσωπολήπτης, δεν είναι καλόν· διότι ο τοιούτος άνθρωπος δι’ εν κομμάτιον άρτου θέλει ανομήσει» (Παρ.28.21). Εάν όχι, ίσως δεν έχουμε δώσει τα δέκατά μας εις τον Κύριον μας (Μαλ.3:8) ή δεν έχουμε πληρώσει τους φόρους μας στην κυβέρνηση! (Ρωμ.13:6-7). Εάν όχι, πολύ συχνά κλέβουμε λόγια ο ένας από τον άλλον, κλέβουμε τη διανοητική ιδιοκτησία ή την πνευματική ιδιοκτησία τους, όπως ιδέες που δεν είναι δικές μας και τις παρουσιάζουμε σαν δικές μας, σφετεριζόμαστε κάτι που δεν μας ανήκει κ.λπ.!
Στις ημέρες μας βλέπουμε έναν άλλον τρόπον κλοπής να ανθεί: Βλέπουμε πολλούς υποτιθέμενους εργάτες του Ευαγγελίου οι οποίοι με λόγους καλούς και κολακευτικούς εξαπατούν τις καρδιές των ακάκων, οι οποίοι δεν υπηρετούν τον Κύριον μας Ιησούν Χριστόν αλλά την κοιλιά τους (Ρωμ.6:18) και αποσπούν έτσι τα χρήματά τους.
Ένας από τους χειρότερους τρόπους κλοπής είναι να κλέπτουμε ο ένας από τον άλλον όμορφες εκφράσεις αγάπης και δοξολογίας προς τον Θεόν ενώ είτε δεν τις πιστεύουμε είτε δεν τις ζούμε! Σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε ψέμα, κλοπή και υποκρισία σε συνδυασμό! Το πρόβλημα, στην πραγματικότητα, είναι ότι αγαπάμε τα πράγματα περισσότερον από τους ανθρώπους και κατεχόμαστε από όσα κατέχουμε! Θεός, εντούτοις, διατάσσει: «Ο κλέπτων ας μη κλέπτη πλέον, μάλλον δε ας κοπιάζη εργαζόμενος το καλόν με τας χείρας αυτού, διά να έχη να μεταδίδη εις τον χρείαν έχοντα.» (Εφεσ.4:28· Πράξ.20:35). Αυτή η εντολή ήταν και είναι και για Χριστιανούς!
Η παρακοή κοστίζει πολύ-πολύ περισσότερο από την υπακοήν!
8. Μη ψευδομαρτυρήσης…
Αυτός ο λόγος δεν αναφέρεται απλώς σε υποθέσεις ψευδομαρτυρίας ενώπιον Δικαστηρίου δια να διαστραφεί η κρίση, όπως ήταν η περίπτωση, πχ., των αρχιερέων και πρεσβυτέρων και όλου του συνεδρίου που ζητούσαν ψευδομαρτυρίαν κατά του Ιησού για να Τον θανατώσουν, αλλά αναφέρεται επίσης σε ψέματα γενικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο Παύλος γράφοντας στην εκκλησία της Εφέσου τους λέγει: «…απορρίψαντες το ψεύδος, λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά του πλησίον αυτού· διότι είμεθα μέλη αλλήλων» (Εφεσ.4:25). Ποιός δεν έχει ειπεί ποτέ ψέματα κατά τρόπο άμεσο ή έμμεσο; Ποιός δεν έχει υπερβάλει ή δεν έχει ελαχιστοποιήσει ένα γεγονός ή μιά συμπεριφορά; Πόσα από εκείνα που αποκαλούμε «κατά συνθήκην» ψέματα δεν είναι παρά πραγματικά βδελύγματα ενώπιον του Θεού; Ένα είναι βέβαιον: Η τιμιότης και η ακεραιότης είναι πολύ σπάνιες αρετές!!! Μεταξύ των έξη πραγμάτων που ο Κύριος μισεί και βδελύτεται είναι: «…οφθαλμούς υπερηφάνους, γλώσσαν ψευδή και … μάρτυρα ψευδή λαλούντα ψεύδος…» (Παρ.6:16-19).
Ο Θεός απαιτεί να μεταχειριζόμαστε τη φήμη των ανθρώπων καθώς επίσης και την ιδιοκτησία τους με σεβασμό. Βεβαίως, αλήθεια που λέγεται με κακή πρόθεση είναι συχνά χειρότερη από πολλά ψέματα. Όταν μεταδίδουμε ιστορίες για άλλους που δεν έχουμε επαληθεύσει, δυνατόν να θεωρηθούν ως ψευδομαρτυρίες ή ως ψιθυρισμοί που αποκαλύπτουν μυστικά (Λευιτ.19:16α· Ψαλ.101:5). Κατ’αυτόν τον τρόπο διακινδυνεύουμε να απολέσουμε την αξιοπιστία μας όταν επιτιθέμεθα στο θύμα με διαδόσεις. «…εις πολλά πταίομεν άπαντες. Εάν τις δεν πταίη εις λόγον, ούτος είναι τέλειος ανήρ, δυνατός να χαλιναγωγήση και όλον το σώμα.» (Ιάκ.3:2) «…η γλώσσα πυρ είναι, ο κόσμος της αδικίας…» (Ιάκ.3:5-6). Πάντως, «Ο ψευδής μάρτυς δεν θέλει μείνει ατιμώρητος· και ο λαλών ψεύδη δεν θέλει εκφύγει» (Παρ.19:5).
Η παρακοή κοστίζει πολύ-πολύ περισσότερο από την υπακοήν!
10. Μη επιθυμήσης…
Είναι εντολή που πηγαίνει πολύ βαθιά… Αρκεί να κάνεις σύγκριση με κάποιον άλλον καλύτερον από τον εαυτόν σου, πλουσιότερον από τον εαυτόν σου κ.λπ. και τότε η επιθυμία διογκώνεται μέσα σου, αρχίζεις να επιθυμείς και να γεμίζεις από φθόνο… Τότε, η κακή επιθυμία σε σκοτώνει και παραπονείσαι κατά του Θεού σαν να σου είχε κάνει αδικία ή εάν σου είχε στερήσει κάποια ευλογία… Σ’αυτές τις σφοδρές κακές επιθυμίες μας, ο Κύριος ετόνισε: «Διότι έσωθεν εκ της καρδίας των ανθρώπων εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί, μοιχείαι, πορνείαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια, βλέμμα πονηρόν· βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη· πάντα ταύτα τα πονηρά έσωθεν εξέρχονται και μολύνουσι τον άνθρωπον.» (Μάρκ.7:21-23). Οι επιθυμίες και οι σκέψεις είναι η πηγή… «διότι καθώς φρονεί εν τη ψυχή αυτού, τοιούτος είναι…» (Παρ.23:7)
Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν, η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον (Ιάκ.1:14-15). Ο απόστολος Ιωάννης αποδίδει την «αμαρτία» σε τρείς αμαρτωλές επιθυμίες: «διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου» (1Ιωάν.2:16).
Η επιθυμία της σαρκός περιλαμβάνει όλες τις χονδροειδές άνομες αισθησιακές απολαύσεις και υπερβολές που κυριαρχούν στη ζωή των ανθρώπων. Μέσα σ’αυτές συμπεριλαμβάνονται η λαιμαργία, η μέθη κ.λπ. Αυτές οι απολαύσεις δεν είναι παρά στιγμιαίοι ερεθισμοί του νευρικού συστήματος, οι οποίες δεν αφήνουν τίποτα πίσω τους. Και όμως πόσον κακόν γίνεται στον κόσμον εξ αιτίας της επιθυμίας της σαρκός !
Η επιθυμία των οφθαλμών αντιστοιχεί στην επιθυμία της απόκτησης, η οποία φλογίζει όλη την ύπαρξή μας [Γέν.3:6 (Εύα)· Ιησούς του Ναυή 7:21 (Αχάν)]. Αιτία της κακής επιθυμίας: Τα χρήματα, το σπίτι, το αυτοκίνητο, το sex, η φήμη, κ.λπ. Η άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση που διερχόμεθα (από το τέλος του 1998) οφείλεται στη φιλαργυρία, στα ψέματα, στις κλοπές και στην εκμετάλλευση! Αντίθετα, «…Μέγας δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια μετά αυταρκείας……… Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς» (1Τιμ.6: 6-10).
Κανείς παρά μόνον ο Θεός μπορεί να ικανοποιήσει τις επιθυμίες της αθάνατης ψυχής. «Ο αγαπών το αργύριον δεν θέλει χορτασθή αργυρίου· ουδέ εισοδημάτων ο αγαπών την αφθονίαν· ματαιότης και τούτο» (Εκκλ.5:10). Η φιλαργυρία προέρχεται από την καταστρεπτική δύναμη του ανικανοποιήτου, το οποίον κατατρώγει τον εσωτερικόν άνθρωπον. Πρέπει να προσέχουμε τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν καλούς και ωραίους λόγους διότι εν τω στόματι αυτών δεικνύουσι πολλήν αγάπην, η καρδία όμως αυτών υπάγει κατόπιν της αισχροκερδείας αυτών (Ιεζ.33:31). Ο ίδιος ο Κύριος εδήλωσε με όλως επίσημον τρόπον: «…Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού» (Λουκ.12:15). Με την πλεονεξία αρρωσταίνεις και πεθαίνεις: «Τοιαύται είναι αι οδοί παντός πλεονέκτου· η πλεονεξία αφαιρεί την ζωήν των κυριευομένων υπ’ αυτής» (Παρ.1:19). Τέτοια δεν ήταν η περίπτωση του Παύλου. Είπε: «Αργύριον ή χρυσίον ή ιμάτιον ουδενός επεθύμησα·» (Πράξ.20:33). Αλλού είπε: «Εξεύρω να ταπεινόνωμαι, εξεύρω και να περισσεύωμαι· εν παντί τόπω και κατά πάντα είμαι δεδιδαγμένος και να χορτάζωμαι και να πεινώ, και να περισσεύωμαι και να υστερώμαι· τα πάντα δύναμαι διά του ενδυναμούντός με Χριστού» (Φιλιπ.4:12-13). Έτσι, ας εμπιστευθούμε τον Θεόν και ας απολαμβάνουμε ό,τι μας έχει δώσει! «Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος, αρκείσθε εις τα παρόντα, διότι αυτός είπε· Δεν θέλω σε αφήσει ουδέ σε εγκαταλείψει» (Εβρ.13:5).
Η αλαζονεία του βίου είναι η φοβερότερη αμαρτία: Το μόνο πράγμα που το άτομο προσπαθεί να κάνει είναι να προωθήσει ή να προβάλει την προσωπικότητά του, το όνομά του, τους τίτλους του, τη φήμη του, τη φωτογραφία του σε μια εφημερίδα ή σε ένα περιοδικό. Οι επιθυμίες μας είναι ακόρεστες! Ναι! Η χειρότερη κακή επιθυμία είναι εκείνη της υπερηφανίας!!!
- «Και έτι προφύλαξον τον δούλον σου από υπερηφανιών· ας μη με κυριεύσωσι· τότε θέλω είσθαι τέλειος, και θέλω καθαρισθή από μεγάλης παρανομίας» (Ψαλ.19:13)
- «διά να αποστρέψη τον άνθρωπον από των πράξεων αυτού και να εκβάλη την υπερηφανίαν εκ του ανθρώπου» (Ψαλ.33:17).
- «Ταύτα τα εξ μισεί ο Κύριος, επτά μάλιστα βδελύττεται η ψυχή αυτού· οφθαλμούς υπερηφάνους, γλώσσαν ψευδή…» (Παρ.6:16-19).
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον τόσον η Παλαιά Διαθήκη όσον και η Καινή Διαθήκη τονίζουν τη σπουδαιότητα της ταπεινοφροσύνης. Πολλά μπορούν να ειπωθούν περί ταπεινοφροσύνης αλλά αρκεί να αναφέρουμε μερικές φράσεις από την Καινή Διαθήκη. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε ότι όστις υψώση εαυτόν θέλει ταπεινωθή, και όστις ταπεινώση εαυτόν θέλει υψωθή (Ματ.23:12 και Λουκ.14:11, 14). Ο Ιάκωβος και ο Πέτρος δηλώνουν ότι ο Θεός εις τους υπερηφάνους αντιτάσσεται, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν (Ιάκ.4:6· 4:10· Πέτ.5:5). Γι’αυτόν τον λόγον ο Κύριός μας εδήλωσε ότι ‘εάν δεν επιστρέψητε και γείνητε ως τα παιδία, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών.’
Συμπέρασμα: Η Βίβλος λέγει: «Διότι όστις φυλάξη όλον τον νόμον και πταίση εις εν, έγεινεν ένοχος πάντων» (Ιάκ.2:10). Εκείνοι που δεν πιστεύουν και δεν δέχονται αυτές τις αιώνιες αλήθειες είναι είτε τυφλοί είτε ανειλικρινείς! Δεν είναι απαραίτητο να παραβιαστούν όλοι οι νόμοι μιας χώρας, προκειμένου να είναι κανείς ή να κληθεί παραβάτης. Μην ξεχνάτε τον λόγον που λέγει: «…Επικατάρατος πας όστις δεν εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις εν τω βιβλίω του νόμου, ώστε να πράξη αυτά» (Γαλ.3:10). Σε όλα; Ναι, σε όλα! «Φοβερόν είναι το να πέση τις εις χείρας Θεού ζώντος» (Εβρ.10:31). Όλες αυτές οι προειδοποιήσεις απευθύνθησαν υπό του Πνεύματος του Θεού στους χριστιανούς!!! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο Θεός λέγει: «Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής» (Παρ.4:23)
Η παρακοή κοστίζει πολύ-πολύ περισσότερο από την υπακοήν!
ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΜΕΡΟΣ : ΝΟΜΟΣ – ΧΑΡΙΣ
Ο νόμος δόθηκε διά του Μωυσέως, και η χάρη και η αλήθεια έγειναν διά του Ιησού Χριστού (Ιωάν.1:17). Φυσικά, τούτο δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε νόμος πριν από τον Μωυσή άλλα και ότι και δεν υπήρχε χάρις πριν από τον Ιησούν Χριστόν. Η απαγόρευση στον Αδάμ για τον καρπόν του δένδρου της γνώσεως του καλού και του κακού (Γεν.2:17) αποτελούσε νόμον. Ο ΝΟΜΟΣ (από απόψεως αποκαλύψεως του θελήματος, των ιδιοτήτων και του χαρακτήρα του Θεού) και η ΧΑΡΙΣ (από απόψεως αποκαλύψεως του ελέους του Θεού, της αγαθότητος Του κ.λπ.) υπήρχαν πάντοτε. Ο άνθρωπος, εντούτοις, δεν υπακούει πάντοτε σε ο,τι είναι γραμμένο στον νόμον! «Ο Κύριος διέκυψεν εξ ουρανού επί τους υιούς των ανθρώπων διά να ίδη εάν ήναι τις έχων σύνεσιν, εκζητών τον Θεόν. Πάντες εξέκλιναν, ομού εξηχρειώθησαν· δεν υπάρχει πράττων αγαθόν· δεν υπάρχει ουδέ εις» (Ψαλ.14:2-3). Τα φοβερά και οδυνηρά αποτελέσματα της αμαρτίας κραυγάζουν και καταγγέλλουν την πτώση και την ηθική παρακμή της ανθρωπότητος. Και εάν κάποιος θα αμφέβαλλε ότι ο άνθρωπος φέρει κατάρα, η διαδεδομένη δυστυχία και ο πόνος μπορούν αμέσως να αντικρούσουν τις αμφιβολίες του αμέσως: Αιματηροί και παρατεταμένοι πόλεμοι, βία, δολοφονίες, ψέματα, κλοπές, φιλαργυρία κλπ. Συνέπεια της αμαρτίας είναι το άγχος και η δυστυχία.
Η δυστυχία της αμαρτίας στη ζωή μας επί της γης δεν είναι τίποτα συγκρινομένη με τη φοβερή και ατελείωτη δυστυχία, θλίψη και απώλεια της ψυχής στις οποίες ο αμετανόητος αμαρτωλός θα βρεθεί μετά από το θάνατο. Θα θυμηθεί τότε τον πανάγαθον Θεόν, ο οποίος δεν σταμάτησε ποτέ να τον καλεί, ακόμη δε και να κλαίει για την υπερηφανίαν του (Ιερ.13:17) και για να τον ιδεί να μετανοεί από τις πονηρές οδούς του! (Ματ.7:23). Ας προσέξουμε, επίσης, να μην παραξηγήσουμε τον Θεόν, πρώτον διότι ό,τι κάμνει και επιτρέπει είναι για το καλό μας, έστω και άν δεν καταλαβαίνουμε τας οδούς Του, και δεύτερον, επειδή ο Θεός δεν έχει προετοιμάσει την κόλαση ειδικά για τον άνθρωπον αλλά για τον Σατανά και τους δαίμονές του!
Αυτό που ήταν αδύνατο υπό το καθεστώς της ΠΔ, ο Θεός το έχει καταστήσει δυνατόν μέσω του Ιησού Χριστού. Η Καινή Διαθήκη της χάριτος είναι «καλύτερη» από τη Διαθήκη του Μωυσή (Εβρ.7:19· Ρωμ.8:3-4), δεδομένου ότι καθιερώνεται από «καλύτερες» υποσχέσεις. Η υπακοή προέρχεται τώρα από μια πνευματικώς περιτμηθείσα καρδιά, γεμάτη από καλή θέληση και καθαρή συνείδηση. «Διότι αύτη είναι η διαθήκη, την οποίαν θέλω κάμει προς τον οίκον του Ισραήλ μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Κύριος· Θέλω δώσει τους νόμους μου εις την διάνοιαν αυτών, και θέλω γράψει αυτούς επί της καρδίας αυτών, και θέλω είσθαι εις αυτούς Θεός, και αυτοί θέλουσιν είσθαι εις εμέ λαός.» (Εβρ.8:10). Επιπλέον, η Νέα Συνθήκη εξασφαλίζει προσωπική αποκάλυψη του Κυρίου προς κάθε πιστόν (Εβρ.8:11), πλήρη λήθη των αμαρτιών (Εβρ.8:12· 10:17· 10:3) και στηρίζεται επάνω σε πλήρη απολύτρωση (Ματ.26:27-28· 1Κορ.11:25· Εβρ.9:11-12, 18-23) που έχουν πραγματοποιηθεί από τον Χριστόν.
Όπως προανεφέρθη, ο αμαρτωλός άνθρωπος δεν μπορεί να υπακούσει στον Nόμο κατά τρόπον τέλειον, ο δε Nόμος απαιτεί τελείαν υπακοήν (Ιάκ.2:10). Έτσι, ο νόμος ήταν και είναι παιδαγωγός εις τον Χριστόν. Ο λόγος του Θεού αποδίδει στη ΧΑΡΗ τη σωτηρία, τη δικαίωση, την οικοδομή, την απολύτρωση, την ασφάλεια, την αποτελεσματική υπηρεσία, το άμεμπτο περιπάτημα, τη βοήθεια στην αδυναμία, την παρηγοριά, τη δύναμη και την απελευθέρωση από την εξουσία της αμαρτίας, τη θεία κληρονομιά, ένα θρόνον στον οποίον μπορούμε να προσερχόμεθα με παρρησία για έλεος και βοήθεια, για οδηγίες πώς να ζούμε, και μια μακαρία ελπίδα! (Πραξ.15:10· Τιτ.2:11· Ρωμ.3:24, 5:2· 1Κορ.15:10· 2Κορ.1:12, 12:9· 2Θεσ.2:16· 2Τιμ.2:1· Ρωμ.6:13 κ.λπ.).
Η Βίβλος επιβεβαιώνει ότι «…η αμαρτία δεν θέλει σας κυριεύσει· επειδή δεν είσθε υπό νόμον, αλλ’ υπό χάριν. Τι λοιπόν; θέλομεν αμαρτήσει διότι δεν είμεθα υπό νόμον, αλλ’ υπό χάριν; μη γένοιτο» (Ρωμ.6:14-15). Έτσι βλέπετε, αγαπητοί φίλοι, ότι ο νόμος είναι άγιος, δίκαιος, αγαθός, και πνευματικός (Ρωμ.7:12-14). Εντούτοις, ο νόμος ούτε δικαιώνει τον αμαρτωλόν ούτε αγιάζει τον πιστόν (Γαλ.2:16· 3:23,· 11-12) αλλά είναι πάντοτε σε ισχύ· δεν επιτρέπεται, συνεπώς, να αμαρτάνουμε. Διαφορετικά θα θερίσουμε τις συνέπειες! Με τη χάρη, ο Θεός παρέχει τη δικαίωση, την οποίαν, βάσει του νόμου, απαιτούσε (Εξοδ.19:5· Ιωάν.1:17). Ο νέος «νόμος του Χριστού» (1Κορ.9:21· Γαλ.6:2· 2Ιωάν.1:5) είναι τώρα η απόλαυσή του· η δικαιοσύνη του νόμου εκπληρούται στους μη περιπατούντας κατά την σάρκα αλλά κατά το Πνεύμα (Ρωμ.8:2-4· Γαλ.5:16-18).
Συμπέρασμα: Ζωή «υπό την χάριν» δεν σημαίνει «χωρίς νόμον.» «Η χάρις (λέγει ο Παύλος) βασιλεύει διά (επί τη βάσει) της δικαιοσύνης» (Ρωμ.5:21). Με άλλα λόγια: Δεν μπορούμε να απολαύσουμε την χάριν του Θεού εάν ζούμε σε αμαρτία και δεν μετανοούμε ειλικρινώς για την αμαρτία μας!!!
Η χάρις μπορεί να οριστεί με τις λέξεις της Γραφής ως «η αγαθότης του Θεού προς ημάς μέσω του Ιησού Χριστού» (Εφεσ.2:7), ή ως η «η χρηστότης και η φιλανθρωπία του Σωτήρος ημών Θεού» (Τιτ.3:4) την οποίαν καθόλου δεν αξίζαμε. Η χάρις του Θεού στον άνθρωπον βασίζεται στο έργο που έκανε ο Χριστός με τον θάνατόν Του στον σταυρόν. «Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον·» (Εφεσ.2:8). Η βάσις για όλα τα προνόμια της χάριτος οφείλονται στον λυτρωτικόν θάνατον του Ιησού Χριστού στον σταυρόν του Γολγοθά. Εκείνο που μετρά, επομένως, είναι το αίμα του Ιησού Χριστού! Εκείνο, επίσης, που μετρά είναι να Του παραχωρήσουμε την καρδιά μας και να είμαστε πρόθυμοι να περιπατούμε πάντοτε με ειλικρίνεια, και να έχουμε πάντοτε καλή συνείδηση, «…θέλοντες να πολιτευώμεθα κατά πάντα καλώς» (Εβρ.13:18)
Τώρα, μέσω της θυσίας του Ιησού Χριστού, ο Θεός φανερώνει τη δικαιοσύνην Του! Την δικαιοσύνην Του; Ναι, τη δικαιοσύνην Του! Διατηρεί την προσωπική ακεραιότητά Του, την ευθύτητα ή την δικαιοσύνην Του και συγχρόνως δικαιώνει αυτόν που πιστεύει στον Ιησού χωρίς τα έργα του νόμου. Αυτή η διαδικασία εφαρμόστηκε στην περίπτωση του Αβραάμ: «Ο Αβραάμ επίστευσε εις τον Θεόν και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην» Ο Αβραάμ και ο Δαβίδ και, και, και… εμείς οι μετανοήσαντες αμαρτωλοί δικαιωθήκαμε από τον Θεόν χωρίς έργα. Το «έργον» που ο Θεός απαιτεί είναι να πιστεύσουμε εις τον Ιησούν που ο Πατέρας Θεός έστειλε για την απολύτρωσίν μας! Η πίστη τους και η πίστη μας ελογίσθη εις δικαιοσύνην. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο Δαβίδ είχε εκφράσει με προφητικόν τρόπον εκείνο που ο Θεός επρόκειτο να κάνει μέσω της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού: «Μακάριοι εκείνοι, των οποίων συνεχωρήθησαν αι ανομίαι και των οποίων εσκεπάσθησαν αι αμαρτίαι· μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Κύριος δεν θέλει λογίζεσθαι αμαρτίαν» (Ψαλ.32:1-2· Ρωμ.4:7-8). Έτσι, εγίναμε κληρονόμοι όλων των ευλογιών που προορίζονται επάνω στον Ιησούν Χριστόν, τον Κύριόν μας, στον οποίο έχουμε θέσει την εμπιστοσύνη μας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Πριν από χρόνια πολλά διάβασα την ακόλουθη δήλωση που έγραψε ο Scofield: «… Βάσει του νόμου ο Θεός απαγορεύει και απαιτεί· με τη χάριν ο Θεός ικετεύει και παραχωρεί. Ο νόμος είναι διακονία κατακρίσεως· η χάρις, συγχωρήσεως. Ο νόμος καταδικάζει· η χάρις λυτρώνει από την κατάρα. Ο νόμος θανατώνει· η χάρις ζωοποιεί. Ο νόμος κλείνει κάθε στόμα ενώπιον του Θεού· η χάρις ανοίγει κάθε στόμα για να Τον δοξολογεί. Ο νόμος θέτει μεγάλη και ένοχη απόσταση μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου· η χάρις ελκύει τον ένοχο άνθρωπον προς τον Θεόν. Ο νόμος λέγει, «οφθαλμόν αντί οφθαλμού, και οδόντα αντί οδόντος»· η χάρις λέγει, «μη αντισταθήτε προς τον πονηρόν· αλλ’ όστις σε ραπίση εις την δεξιάν σου σιαγόνα, στρέψον εις αυτόν και την άλλην·» Ο νόμος λέγει, «κάμε και ζήσε»· η χάρις, «πίστευσε και ζήσε.» Ο νόμος καταδικάζει εντελώς τον καλύτερον άνθρωπον· η χάρις δικαιώνει δωρεάν τον χειρότερον (Λουκ.23:43· Ρωμ.5:15· 1Τιμ.1:15· 1Κορ.6:9-11). Ο νόμος είναι σύστημα αποδοκιμασίας· η χάρις, ευνοίας. Παντού η Αγία Γραφή παρουσίαζει τον νόμον και την χάριν σε εντόνως αντίθετες σφαίρες. Η σύγχυση του νόμου και της χάριτος αλλοιώνει πολύ και τα δύο στην τρέχουσα διδασκαλία. Κατά συνέπειαν, ο νόμος ‘ληστεύεται’ από τον τρόμον του, και η χάρις από την ελευθερίαν της.»
Ας μη υπάρξει παρανόηση: Το γεγονός ότι «ο νόμος του Χριστού» αποτελεί καλυτέραν οικονομίαν, τούτο δεν σημαίνει ότι η ΠΔ και μάλιστα ο Νόμος τον οποίον ο Θεός έδωκε εις τον Μωυσήν έχει χάσει την σπουδαιότητά της στο πλαίσιο της Αγίας Γραφής…
Οι εντολές Του, αγαπήσεις τον Θεόν και αγαπήσεις τον πλησίον σου, οι οποίες εκπληρούν τον νόμον, λειτουργούν τώρα μέσα μας επειδή έχουμε δικαιωθεί διά της πίστεως και διότι η αγάπη του Θεού έχει εκχυθεί μέσα στις καρδιές μας διά του Πνεύματος του Αγίου του δοθέντος εις ημάς (Ρωμ.5:1-5). Ευθύς ως πιστεύσουμε ότι συναπεθάνομεν μετά του Χριστού και ΠΑΡΑΧΩΡΗΘΟΥΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΩΣ εις Αυτόν απελευθερωνόμαστε από τον νόμον και από τη δύναμη του νόμου της αμαρτίας (Ρωμ.8:4· Γαλ.5:16).
Επιτρέψτε μου να επιμείνω σε αυτό το σημείο και να υποστηρίξω τα επιχειρήματά μου με μερικά εδάφια, τα οποία θα σας χαροποιήσουν και ενθαρρύνουν: «Αύτη είναι η διαθήκη, την οποίαν θέλω κάμει προς αυτούς μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει ο Κύριος· Θέλω δώσει τους νόμους μου εις τας καρδίας αυτών και θέλω γράψει αυτούς επί των διανοιών αυτών, προσθέτει, και τας αμαρτίας αυτών και τας ανομίας αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον. Όπου δε είναι άφεσις τούτων, δεν είναι πλέον προσφορά περί αμαρτίας.» (Εβρ.10:16-18) Αυτά τα εδάφια από την ΚΔ βασίζονται και επιβεβαιούνται από τα ακόλουθα εδάφια της ΠΔ:
- «Και θέλω ράνει εφ’ υμών καθαρόν ύδωρ και θέλετε καθαρισθή· από πασών των ακαθαρσιών σας και από πάντων των ειδώλων σας θέλω σας καθαρίσει. Και θέλω δώσει εις εσάς καρδίαν νέαν, και πνεύμα νέον θέλω εμβάλει εν υμίν, και αποσπάσας την λιθίνην καρδίαν από της σαρκός σας θέλω δώσει εις εσάς καρδίαν σαρκίνην. Και θέλω εμβάλει εν υμίν το Πνεύμα μου και σας κάμει να περιπατήτε εν τοις διατάγμασί μου και να φυλάττητε τας κρίσεις μου και να εκτελήτε αυτάς» (Ιεζ.36:25-27)
- «και θέλω κάμει διαθήκην αιώνιον προς αυτούς, ότι δεν θέλω αποστρέψει απ’ οπίσω αυτών, διά να αγαθοποιώ αυτούς και θέλω δώσει τον φόβον μου εις τας καρδίας αυτών, διά να μη αποστατήσωσιν απ’ εμού» (Ιερ.32:40)
Έτσι, ο νόμος του Χριστού είναι στις καρδιές μας.
Οι βασικές προϋποθέσεις πάσης πνευματικής επιτυχίας των γνησίων χριστιανών είναι η ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ και η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ αλλά και οι οποίες καταλήγουν πολύ συχνά σε διωγμούς τους, εντός και εκτός των εκκλησιών, από ανθρώπους κινουμένους από πνεύμα σαρκικόν ή κοσμικόν! Τεράστια η σημασία της μετανοίας! Τρία γνωστά παραδείγματα: Ο ένας εκ των συσταυρωθέντων μετά του Χριστού ληστών εσώθη αμέσως διότι μετενόησε ειλικρινά και ανέλαβε τις ευθύνες του! Ο Πέτρος ηρνήθη τον Κύριόν Του τρις και όμως συνεχωρήθη, διότι εταπεινώθη, η καρδιά του κατελυπήθη διά την αμαρτίαν του και έκλαυσε πικρώς! Ο μοιχός της Κορίνθου, τον οποίον μάλιστα η εκκλησία παρέδωκε εις τον Σατανάν διά να αναλωθεί η σάρκα του και να σωθεί το πνεύμα του, όταν μετενόησε! Ο Παύλος και η εκκλησία έσπευσαν να τον δεχθούν ανάμεσά τους και να τον παρηγορήσουν διά να μη καταποθεί υπό της θλίψεως. Ακραία, ναι μεν, τα παραδείγματα αλλά αποδεικτικά τόσον της συγχωρητικότητος του Θεού όσον και του αναντικατάστατου ρόλου της μετανοίας!!! Ο Χριστός είπε επανειλημμένως: «Ουχί, σας λέγω, αλλ’ εάν δεν μετανοήτε, πάντες ομοίως θέλετε απολεσθή» (Λουκ.13:3). Ο Παύλος προειδοποίησε τους Ρωμαίους: «διά δε την σκληρότητά σου και αμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις εις σεαυτόν οργήν εν τη ημέρα της οργής και της αποκαλύψεως της δικαιοκρισίας του Θεού, όστις θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού» (Ρωμ.2:5-6). Ο Παύλος προειδοποίησε τους Κορινθίους: «Διότι φοβούμαι …… μήπως ήναι μεταξύ σας έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, αλαζονείαι, ακαταστασίαι, μήπως πάλιν όταν έλθω προς εσάς, με ταπεινώση ο Θεός μου και πενθήσω πολλούς των προαμαρτησάντων και μη μετανοησάντων διά την ακαθαρσίαν και πορνείαν και ασέλγειαν, την οποίαν έπραξαν» (2Κορ.12:20-21). Πένθος όχι για αμαρτήσαντας με μικρές ή μεγάλες και φοβερές αμαρτίες αλλά για ΤΟΥΣ ΜΗ ΜΕΤΑΝΟΗΣΑΝΤΑΣ διά την ακαθαρσίαν και πορνείαν και ασέλγειαν ως και άλλα τινά τα οποία έπραξαν. Για ποιόν πενθείς; Για ζώντας ή για νεκρούς;
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω, με την εξουσίαν του λόγου του Θεού, ότι όλες οι ευλογίες με τις οποίες ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου Ιησού Χριστού, μας ευλόγησε εν τοις επουρανίοις δια του Χριστού, θα γίνουν ευλογίες επί ενός εκάστου εξ ημών τώρα, εάν Τον αγαπούμε «εν καθαρότητι» (Εφεσ.6:24)! Ναί, ευλογίες πνευματικής διορατικότητος και ουρανίου κληρονομιάς είναι για σας και για μένα εάν είμαστε ειλικρινείς και τίμιοι, όταν παραδεχόμεθα και λέμε την αλήθειαν, λυπούμεθα με λύπην κατά Θεόν για τις αμαρτίες μας, παραδεχόμεθα τις ευθύνες και την ενοχήν μας και επικαλούμεθα με ανυπόκριτον πίστιν το όνομα του Κυρίου!!! Προσέξτε, παρακαλώ, ένα θαυμάσιο εδάφιο: «Επιστρέψατε προς τους ελέγχους μου· ιδού, εγώ θέλω εκχέει το πνεύμά μου εφ’ υμάς, θέλω σας κάμει να νοήσητε τους λόγους μου. (Παρ.1:23). Θα σας κάμω να εννοήσετε τους λόγους μου όταν δέχεσθε και συμμορφώνεσθε στους ελέγχους μου! Αυτό σημαίνει: Φως, διάκριση και πνευματική δύναμη… Προϋπόθεση :!! H μετάνοια !!! Ο Θεός δίδει το Πνεύμα Του εις τους πειθαρχούντας εις Αυτόν!!! (Πράξ.5:32). Μη λησμονούμε δε ότι «…ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα» (1Ιωάν.2:17).
Ο Ιησούς Χριστός με το ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ συγχωρεί τις αμαρτίες μας και μας σώζει από τον αιώνιον θάνατον· με τη ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ μας προσφέρει έναν πνευματικόν Παράδεισον εδώ επι της γης και τον αληθινόν Παράδεισον στη βασιλεία Του! Ποίος νόμος μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο; Κανένας! Αλλά η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ μπορούσε, μέσω της ΘΥΣΙΑΣ του ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! Αλληλούια!
Στον Θεόν έστω η δόξα!
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ
http://wordstaughtbythespirit.com