Πιστότης (1Κορ.4:2)

«Λόγοι διδακτοί Πνεύματος » (1Κορ.2:13)

Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού

«Το δε επίλοιπον ζητείται μεταξύ των οικονόμων, να ευρεθή έκαστος πιστός»

ΠΙΣΤΟΤΗΣ

Μια αποκαλυπτική εμπειρία:

Όταν έκανα τη στρατιωτική θητεία μου, λίγο μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήμουν αξιωματικός και είχα υπό τας διαταγάς μου ορισμένους στρατιώτες. Τοποθετήθηκα σε μια ιδιαιτέρως σημαντική και καίρια θέση. Μεταξύ των στρατιωτών μου υπήρχε μιά ολόκληρη σειρά προσωπικοτήτων εξαιρετικά ευφυών, μορφωμένων και ικανών στρατιωτών ως επίσης και στρατιωτών με χαμηλές διανοητικές και φυσικές ικανότητες. Χρειαζόμουνα καλούς συνεργάτες! Ήταν απολύτως φυσικό να επιλέξω ανάμεσά τους τους πλέον ευφυείς και ικανούς στρατιώτες για να με βοηθήσουν να εκτελέσω τα καθήκοντά μου. Η απογοήτευση δεν άργησε να έλθει… Δεν υπάκουγαν στις διαταγές μου, όπως όφείλαν. Προσπαθούσαν, τουναντίον, να αποφύγουν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Ακόμα κι αν υπάκουγαν, μουρμούριζαν, έκαναν δε εκείνο που τους είχα διατάξει να κάνουν με τον τρόπο τους και όχι ακριβώς αυτό που είχαν διαταχθεί να κάνουν. Η επανάληψη των οδηγιών μου και, σε ορισμένες περιπτώσεις, των απειλών μου δεν έφερνε κάποια πραγματική βελτίωση. Απελπισμένος, χρειάστηκε να ζητήσω τη βοήθεια ενός στρατιώτη που εμοίαζε με ηλίθιο! Δεν υπερβάλλω! Πέρασα ώρες να του εξηγήσω τί έπρεπε να κάνει… Η ικανοποίηση δεν άργησε να φθάσει… Η καρδιά μου βρήκε ανάπαυση, όχι μόνο επειδή υπάκουγε και ήταν πειθαρχημένο άτομο αλλά επειδή έκανε το καθήκον του με προθυμία και ευχαρίστηση! Αυτός ο στρατιώτης έγινε, μετά από λίγο, «το δεξί μου χέρι». Έκανε ο,τιδήποτε του ζητούσα να κάνει και τηρούσε τις υποσχέσεις του…

Εγώ, ως νέος αλλά και ως νέος Χριστιανός, πήρα ένα αξέχαστο μάθημα! Κατάλαβα τη «νοοτροπία» του Ιησού Χριστού σχετικά με την απόλυτη υπακοή και πειθαρχία τις οποίες απαιτούσε από τους αποστόλους Του και από όλους εκείνους που θα ήθελαν να Τον ακολουθήσουν! Με μια λέξη, πιστότητα! Από τότε, αυτή η λέξη μου έγινε πολύ αγαπητή! Αργότερα, το Πνεύμα του Θεού παγίωσε αυτό το μάθημα μέσα μου με τα ακόλουθα εδάφια: «Οι οφθαλμοί μου θέλουσιν είσθαι επί τους πιστούς της γης, διά να συγκατοικώσι μετ’ εμού· ο περιπατών εν οδώ αμώμω, ούτος θέλει με υπηρετεί. Δεν θέλει κατοικεί εν μέσω του οίκου μου ο εργαζόμενος απάτην· ο λαλών ψεύδος δεν θέλει στερεωθή έμπροσθεν των οφθαλμών μου» (Ψαλ.101:6-7).

Η υποταγή είναι καλητέρα παρά την θυσίαν:

Το κύριο συστατικό της πιστότητος στο χριστιανικό πλαίσιο είναι η εθελοντική υπακοή και ο φόβος του Θεού: «Xαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου» (Ψαλ.40:8). Η Βίβλος λέγει επίσης: «… ιδού, η υποταγή είναι καλητέρα παρά την θυσίαν· η υπακοή, παρά το πάχος των κριών· διότι η απείθεια είναι καθώς το αμάρτημα της μαγείας· και το πείσμα, καθώς η ασέβεια και ειδωλολατρεία· επειδή συ απέρριψας τον λόγον του Κυρίου, διά τούτο και αυτός απέρριψε σε από του να ήσαι βασιλεύς» (1Σαμ.15:22-23). Ο Παύλος, αναφερόμενος στον Τίτο, λέγει στους Κορινθίους ότι η αγάπη του αυξάνει περισσότερο προς αυτούς, όταν ενθυμείται την υπακοήν όλων τους, πώς μετά φόβου και τρόμου τον εδέχθησαν και ότι είχε κατά πάντα θάρρος σ’αυτούς (2Κορ.7:15-16).

Το πρώτο και καλύτερο παραδείγμα πιστότητος μας δόθηκε από τον Ιησούν Χριστόν που ήταν «…ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα προς τον Θεόν, διά να κάμνη εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού» (Εβρ.2:17). Ο πιστός Θεός διόρισε τον Μωυσή που ήταν πιστός σε όλον τον οίκον του (Εβρ.3:2). Ο ένας πιστός διορίζει έναν άλλον πιστόν Ο Θεός διορίζει πιστούς και συνετούς υπηρέτες… Δυστυχώς, οι άνθρωποι διορίζουν συχνά ανθρώπους που δεν είναι ούτε πιστοί ούτε σοφοί… (Ματ.24:45). Ο Θεός, εντούτοις, μπαίνει στην καρδιά και στο σπίτι εκείνων που είναι πιστοί… (Πράξ.16:15). Η πιστότης του Θεού αποτελεί σπουδαία εγγύηση: Ο Θεός δεν θα αφήσει να πειρασθούμε πάνω από τη δύναμή μας… (1Κορ.10:13), η προστασία μας και η πνευματική ενίσχυσή μας είναι εξασφαλισμένες (2Θεσ.3:3) και ο Θεός θα ολοκληρώσει τις υποσχέσεις Του στη ζωή μας…

Πρόθεσή μου δεν είναι να αναφερθώ στην πιστότητα του Ιησού Χριστού που είναι γνωστή και αναμφισβήτητη ούτε ακόμη και στην πιστότητα του Θεού Πατέρα που τηρεί τον λόγον Του και που είναι «οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός» (Εξοδ.34:6). Θα επιθυμούσα, εντούτοις, να αναφέρω ορισμένα χαρακτηριστικά ή ιδιότητες του Θεού, προκειμένου να γίνει καλύτερα κατανοητή η συνέχεια αυτού του μηνύματος: Ευθύς είναι ο λόγος του Κυρίου και πάντα τα έργα αυτού μετά αληθείας (Ψαλ.33:4). Η αγαθότης και η πιστότης του Θεού φυλάττουν, οδηγούν και αγρυπνούν επάνω σε όλους εκείνους που φυλάττουν τις εντολές Του (Δευτ.7:9). Όταν ο Θεός βρίσκει κάποιον που είναι πιστός, κάνει συνθήκη μαζί του σχετικά με τις υποσχέσεις Tου γι’ αυτόν και για τους απογόνους του… Ναι, οι ευλογίες του Θεού είναι για εκείνους που τηρούν τη διαθήκη Του και εκπληρούν τις εντολές Του… (Νεεμ.9:8· Ψαλ.103:18· Ιεζ.17:14). Το έλεος και η πιστότης του Θεού συμβαδίζουν (Ψαλ.85:10· Ψαλ.89:14). Η αλήθεια και το έλεός Του… υψώνουν το όνομα των υπηρετών Του… (Ψαλ.89:24). Η πιστότης Του είναι από γενεά σε γενεά (Ψαλ.100:5). Η δόξα του Θεού οφείλεται στο έλεος και στην πιστότητά Του… (Ψαλ.115:1). Από πιστότητα μας ταπεινώνει, μας πληγώνει και μας περνά από την παιδεία Του (Ψαλ.119:75· Παρ.27:6). Η πιστότης του Θεού και οι οικτιρμοί Του ανανεώνονται κάθε πρωί λόγω του μεγάλου ελέους Του (Θρήν.3:23). Έχει ορκιστεί την πιστότητά Του (Ιεζ.16:8 και Μιχ.7:20). Η απιστία μας δεν μπορεί να καταργήσει την πιστότητα του Θεού! (Ρωμ3:3). Εάν απιστούμε, Εκείνος μένει πιστός: δεν δύναται να αρνηθεί τον εαυτόν Του (2Τιμ.2:13). Τί παρηγοριά και τί ενθάρρυνση! Συμπέρασμα: Ο Θεός τηρεί τον λόγον Του, το έλεός Tου, τις υποσχέσεις Tου και «τις συνθήκες Του».

Εμείς; Ποιά είναι η πνευματική κατάσταση εκείνων που στερούνται πιστότητος;

Ο σκοπός του Θεού όσον αφορά τα παιδιά Του:

Ο σκοπός του Θεού όσον αφορά τα παιδιά του είναι ο αγιασμός τους, δηλαδή η μόρφωση μέσα τους ενός χαρακτήρα που να μοιάζει με εκείνον του Ιησού με συνεχή ανανέωση του εσωτερικού τους ανθρώπου. Κατά τη διάρκεια της προοδευτικής ανακαινίσεώς τους, ο Θεός τους παραγγέλλει να αναγγέλλουν το Ευαγγέλιο της χάριτός Του είτε από κοινού είτε από μόνοι τους προς τους πλησίον τους και τους συγγενείς τους, τη σωτηρία που ο Θεός έχει κάμει στη ζωή τους. Για να πραγματοποιηθεί αυτό, χρειάζεται «πιστότης» που δεν είναι παρά τιμιότης, σταθερότης και παρρησία. Είναι το βασικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου που είναι άξιος εμπιστοσύνης. Είναι μια αρετή του Θεού, που πρέπει να αντανακλάται στη ζωή των ανθρώπων Του. Η πιστότης είναι ένα από τα συστατικά του καρπού του Πνεύματος… (Γαλ.5:22). Η πιστότης είναι μέρος του καρπού του Πνεύματος αλλά συγχρόνως και προϊόν συνεργασίας του ανθρώπου με τον Θεόν: «Έλεος και αλήθεια συναπηντήθησαν· δικαιοσύνη και ειρήνη εφιλήθησαν. Αλήθεια εκ της γης θέλει αναβλαστήσει· και δικαιοσύνη εξ ουρανού θέλει κύψει. Ο Κύριος βεβαίως θέλει δώσει το αγαθόν· και η γη ημών θέλει δώσει τον καρπόν αυτής» (Ψαλ.85:10-12). Ναι, η πιστότης προέρχεται από τη γη (από τον άνθρωπο), όταν ο άνθρωπος διψά να διδαχθεί τους τρόπους του Θεού και Του ζητά να βάλει το φόβο Του στην καρδιά του για το όνομά Του! Τότε, ο Θεός τον βοηθά να περπατεί στη δικαιοσύνη, στην πιστότητα και στην ευτυχία (Ψαλ.86:11) και, με μια λέξη, στη σωτηρία (85:9). Ο Θεός παραμένει πιστός, αναλλοίωτος, ανεξάρτητα από αυτό που μας συμβαίνει και από τη συμπεριφορά μας. Η αγάπη Του είναι απεριόριστη και η πιστότης Του αμετάβλητη παρά την έλλειψη πιστότητός μας!

  • «Διότι εγώ είμαι ο Κύριος· δεν αλλοιούμαι· διά τούτο σεις, οι υιοί του Ιακώβ, δεν απωλέσθητε» (Μαλ.3:6) και
  • «εάν απιστώμεν, εκείνος μένει πιστός· να αρνηθή εαυτόν δεν δύναται» (2Τιμ.2:13)

Η σημασία της πιστότητος:

Η πιστότης αποτελεί ένα αντικείμενο μεγάλης σπουδαιότητος. Η ανταμοιβή για την τήρηση αυτής της εντολής είναι μεγάλη. Ο Θεός έχει υποσχεθεί ότι εις τον ευθετούντα την οδόν αυτού θέλει δείξει την σωτηρίαν του Θεού (Ψαλ.50:23). Όχι μόνο θα τους δείξει το περιεχόμενο της σωτηρίας Του αλλά και θα τους σώσει εις το παντελές. Ο Θεός δίνει την ίδια υπόσχεση στον άνθρωπο που έχει θέσει όλη την αγάπη του σ’ Αυτόν (Ψαλ.91:14-15).

Όταν κανείς «αναλύει» αυτήν την μεγάλη αρετή, παρατηρεί ότι είναι στενά εξηρτημένη ή ταυτόσημη με τη σχολαστική υπακοή σε όλα τα πράγματα μεγάλης ή μικρής σπουδαιότητος. Η πιστότης στα μικρά πράγματα είναι μεγάλο πράγμα! Χωρίς συνέπεια, χωρίς συνέχεια, δεν υπάρχει ηθική δύναμη. Πρέπει να έχουμε πάντοτε κατά νουν ότι εκείνο που μετρά δεν είναι ο αριθμός των πνευματικών επιτευγμάτων μας, το πλήθος των ομολογιών που έχουμε δώσει, ο αριθμός των κηρυγμάτων που έχουμε κηρύξει, ο αριθμός των ΚΔ που έχουμε διανείμει, ο αριθμός των μελών των εκκλησιών μας στα οποία κηρύττουμε κ.λπ., αλλά είναι η ηθική ποιότητα εκείνων που καλούνται «τέκνα Θεού». Αυτό είναι εκείνο που μετρά… Η ποιότητα των αποστόλων και των πρώτων Χριστιανών ανέτρεψαν τον κόσμο, ώστε «να υποτάξουν» και τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία!!!

Συμπέρασμα: Η έννοια της πιστότητος είναι ταυτόσημη με εκείνην της επιμέλειας με την οποία κάποιος κάνει το καθήκον του, είτε έχει σχέσει με κάτι που πρέπει να κάνει είτε να αποδεχθεί ή ακόμη και να υποστεί. Ο πιστός άνθρωπος είναι εκείνος που υπακούει επιμελώς στις εντολές του Θεού, με τις οποίες διορθώνει τους τρόπους του, ρυθμίζει τις δραστηριότητές του, και που σπεύδει να συμμορφωθεί προς παν ό,τι είναι ορθόν, αληθές και αποδεκτό. Με άλλα λόγια, είναι ο άνθρωπος που διατηρεί καλή και καθαρή συνείδηση. Είναι ο άνθρωπος που ενεργεί με «ακεραιότητα καρδίας»

Τί ο Θεός μας ζητά, γενικά:

Ο Θεός μας ζητά να είμαστε πιστοί σε όλα τα πράγματα. Περιμένει από εμάς ιδιαιτέρως:

  • να περπατούμε σύμφωνα με το φως που έχουμε: Αυτό είναι πολύ σαφές σύμφωνα με τα εδάφια Λουκ.12:47-48: «Εκείνος δε ο δούλος, όστις γνωρίσας το θέλημα του κυρίου αυτού δεν ητοίμασεν ουδέ έκαμε κατά το θέλημα αυτού, θέλει δαρθή πολύ· όστις όμως μη γνωρίσας έπραξεν άξια δαρμών, θέλει δαρθή ολίγον· εις πάντα δε, εις τον οποίον εδόθη πολύ, πολύ θέλει ζητηθή παρ’ αυτού, και εις όντινα ενεπιστεύθη πολύ, περισσότερον θέλουσιν απαιτήσει παρ’ αυτού» Η ευθύνη μας γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όσον το φως ή/και τα χαρίσματα που έχουμε είναι μεγαλύτερα. «Εις τον όστις λοιπόν εξεύρει να κάμνη το καλόν και δεν κάμνει, εις αυτόν είναι αμαρτία», λέγει ο απόστολος Ιάκωβος (4:17).

Περπατούμε σύμφωνα με το φως και τις οδηγίες, που έχουμε λάβει; Μετανοούμε για τις αμαρτίες που διαπράττουμε; Ζούμε σε κατάσταση πνευματικής αδιαφορίας; Απαντάμε θετικά στις «διαμαρτυρίες» της συνείδησεώς μας ή/και του Αγίου Πνεύματος;

  • να είμαστε πιστοί μέχρι θανάτου: «…Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής» (Αποκ.2:10β). Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Εάν τις έρχηται προς εμέ και δεν μισή τον πατέρα αυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ζωήν, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου. Και όστις δεν βαστάζει τον σταυρόν αυτού και έρχεται οπίσω μου, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου» (Λουκ.14:26-27). Ο Κύριος Ιησούς απαιτεί την πρώτη θέση στην καρδιά μας και στη ζωή μας!!! Απαιτεί τέλεια υπακοή!!!
  • να καθαρίζουμε τις ψυχές μας όλο και περισσότερο με την υπακοήν της αληθείας: «Καθαρίσαντες λοιπόν τας ψυχάς σας με την υπακοήν της αληθείας διά του Πνεύματος προς φιλαδελφίαν ανυπόκριτον, αγαπήσατε ενθέρμως αλλήλους εκ καθαράς καρδίας» (1Πέτ.1:22). Επίσης, ο ψαλμωδός λέγει: «Τίνι τρόπω θέλει καθαρίζει ο νέος την οδόν αυτού; φυλάττων τους λόγους σου» (119:9). Και, «Εάν λοιπόν καθαρίση τις εαυτόν από τούτων, θέλει είσθαι σκεύος τιμίας χρήσεως, ηγιασμένον και εύχρηστον εις τον δεσπότην, ητοιμασμένον εις παν έργον αγαθόν» (2Τιμ.2:21). Σκεύος τιμής είναι ο άνθρωπος που είναι καθαρός στη ζωή του και στη ζωή του οποίου ο Θεός έχει εργασθεί το έργον της σωτηρίας Του και της δυνάμεώς Του.
  • να φέρει καρπό και ο καρπός του να μένει: «Σεις δεν εξελέξατε εμέ, αλλ’ εγώ εξέλεξα εσάς, και σας διέταξα διά να υπάγητε σεις και να κάμητε καρπόν, και ο καρπός σας να μένη, ώστε, ό,τι αν ζητήσητε παρά του Πατρός εν τω ονόματί μου, να σας δώση αυτό…» (Ιωάν.15:16)

Χαρακτηριστικά του πιστού ανθρώπου:

Προκειμένου να είμαστε σε θέση να κρίνουμε ή να διακρίνουμε τους εαυτούς μας καλύτερα, θα εξετάσουμε τα βασικώτερα χαρακτηριστικά του πιστού ανθρώπου. Είναι, εντούτοις, αναγκαίον να γίνει διάκριση μεταξύ της πιστότητος προς τον ΘΕΟΝ, και εκείνης προς τον ΑΝΘΡΩΠΟΝ. Φυσικά, η πιστότης προς τον Θεόν οδηγεί αναπόφευκτα προς την πιστότητα προς τους ανθρώπους. Αυτά τα δύο πράγματα είναι πολύ αλληλοεξαρτώμενα και αδιαχώριστα.

Ο άνθρωπος που είναι πιστός:

  1. Ομολογεί, απορρίπτει και εγκαταλείπει κάθε αμαρτία ή αδυναμία και προσπαθεί να διατηρεί πάντοτε καθαρή συνείδηση. Ο λόγος του Θεού μας λέγει: «Έχοντες λοιπόν, αγαπητοί, ταύτας τας επαγγελίας, ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού.» (2Κορ.7:1)
  2. Δεν είναι δίγνωμος και ασταθής: Εάν δεν έχει φως όσον αφορά το πράγμα το οποίο πρέπει να κάνει, φροντίζει να κάνει οτιδήποτε είναι αναγκαίο για να το αποκτήσει. Το επιδιώκει όπως ένας πραγματικός επιχειρηματίας, με εξυπνάδα, για να βρει τα μέσα και τις μεθόδους για να αυξήσει το κέρδος του. Τότε είναι που θα εννοήσει τον φόβον του ΚΥΡΙΟΥ και θα βρει τη γνώση του Θεού. Μόνον τότε ο Κύριος θα του δώσει σοφία (Παρ.2:4-8). Δεν περιμένει να του δοθεί επανειλημμένως το φως για να ενεργήσει αλλά υπακούει αμέσως στο φως που λαμβάνει. Μόλις έχει τη βεβαιότητα, υπακούει χωρίς καθυστέρηση. Υπακοή αναβαλλομένη ισοδυναμεί προς ανυπακοή. Εάν η καρδιά σου θέλει να προσέξει για να υπακούσει και για να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του Θεού, ο Θεός θα σε φέρει σ’αυτό που η καρδιά σου επιθυμεί. Ο προφήτης Ησαΐας περιγράφει υπέροχα την περίπτωση και τις συνέπειες των ανθρώπων που δεν υπακούνε αμέσως και που ο Θεός είναι υποχρεωμένος να τους κάνει να περάσουν, σε πολλές περιπτώσεις, από την ίδια επίπονη εμπειρία μέχρις ότου ξυπνήσουν…: «Είθε να ήκουες τα προστάγματά μου τότε η ειρήνη σου ήθελεν είσθαι ως ποταμός και η δικαιοσύνη σου ως κύματα θαλάσσης» (Ησα.48:18)
  3. Η πιστότης του είναι όχι μόνο για πράγματα δικά του αλλά και για πράγματα των άλλων. Ιδού η απόδειξη από τον λόγον του Θεού: «Ο εν τω ελαχίστω πιστός και εν τω πολλώ πιστός είναι, και ο εν τω ελαχίστω άδικος και εν τω πολλώ άδικος είναι. Εάν λοιπόν εις τον άδικον μαμωνά δεν εφάνητε πιστοί, τον αληθινόν πλούτον τις θέλει σας εμπιστευθή; Και εάν εις το ξένον δεν εφάνητε πιστοί, τις θέλει σας δώσει το ιδικόν σας;» (Λουκ.16:10‑12). Η πιστότης στα λίγα φέρνει τα πιστά άτομα σε πολλά… Οποία αρχή! Μπορεί να μας κάνει προφήτες… για την εξέλιξη κάποιου ή κάποιας καταστάσεως! Θυμάμαι τη συμβουλή που η σύζυγός μου μου έδωσε όταν βοηθούσα έναν αμερικανικό πάστορα σε μια εκκλησία στην Ελλάδα: «Πρέπει να απομακρυνθείς από αυτό το άτομο. Ψεύδεται για τις υποθέσεις της εκκλησίας του και δίνει ψευδείς αναφορές στους προϊσταμένους του: Τους λέγει ότι ο αριθμός των ανθρώπων που είναι παρόντες στην εκκλησία είναι μεγαλύτερος από ότι είναι πραγματικά· Μη τον εμπιστεύεσαι· εάν δεν είναι πιστός σ’αυτά τα μικρά πράγματα, πόσον περισσότερον δεν θα είναι σε άλλα πράγματα, τα οποία είναι μεγαλύτερης σπουδαιότητας γι΄αυτόν! Περιμένε και το περιεχόμενο της καρδιάς του θα αποκαλυφθεί.» Και, δυστυχώς, απεκαλύφθη!

Ο πιστός άνθρωπος ζει και ενεργεί όπως ο Ιωσήφ ενεργούσε στον οίκον του Πετεφρή… (Γέν.39:6). Όταν κάποιος είναι πιστός, οι άλλοι άνθρωποι δεν μπορούν να του ασκήσουν έλεγχο επειδή τον εμπιστεύονται… (2Βασ.1:2, 15· 2Χρον.34:1, 12· Νεεμ.13:13· Δαν.6:4· Εβρ.3:5). Ο Ματθαίος αναφέρει ένα λόγο του Κύριου Ιησού: «…Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ· εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου.» (25:21). Όταν κάποιος είναι πιστός, όπως ο Δανιήλ, οι άνθρωποι δεν μπορούν να ασκήσουν έλεγχο επάνω του (Δαν.6:4). Το πνευματικό μέλλον μας εξαρτάται από την πιστότητά μας. Ο Θεός θα προσθέσει όλες τις ευλογίες του σε όλους εκείνους που τηρούν με όλη την καρδιά τους και επιμελώς τις εντολές Του σύμφωνα με το φως που έχουν ή που λαμβάνουν.

Μια μικρή παρένθεση: Ας μη ξεχνούμε ότι είναι δυνατό να κάνεις το σωστό αλλά χωρίς η καρδιά σου να είναι τίμια και δοσμένη στον Κύριον. Μπορείς να δώσεις χρήματα σε κάποιον που είναι σε ανάγκη είτε από αγάπη, είτε για να σε ιδεί ο κόσμος, είτε από πνεύμα εκδίκησης. Το γεγονός ότι είσαι πιστός στα μεγάλα πράγματα δεν σημαίνει ότι θα είσαι πιστός και στα μικρά. Πολύ συχνά, προσπαθούμε να είμαστε ή μάλλον να φανούμε πιστοί στα μεγάλα πράγματα επειδή δεν θέλουμε να εκτεθούμε ούτε στους άλλους ούτε στα μάτια μας. Εντούτοις, είναι τα μικρά πράγματα – τα πολλά μικρά πράγματα – που αποκαλύπτουν το χαρακτήρα μας και την προσωπικότητά μας. Τουναντίον, τα μικρά κακά πράγματα, όπως οι μικρές αλεπούδες, «καταστρέφουν τας αμπέλους», την προσωπικότητά μας: «Πιάσατε εις ημάς τας αλώπεκας, τας μικράς αλώπεκας, αίτινες αφανίζουσι τας αμπέλους· διότι αι άμπελοι ημών ανθούσιν» (Άσμα 2:15).

  1. Κάνει καλή χρήση των χαρισμάτων και των διακονιών που ο Θεός του εμπιστεύθηκε: Τα χρησιμοποιεί, ακόμα κι αν είναι μικρά και δεν φαίνονται να έχουν μεγάλη σημασία. Δεν κρύβει το πνευματικό χάρισμά του ή/και το ταλέντο του στο έδαφος (Ματ.25:25) και δεν τα παραμελεί (1Τιμ.4:14) αλλά τουναντίον τα αναζωπυρεί (2Τιμ.1:6) και, σαν καλός διαχειριστής του Θεού, τα θέτει στην υπηρεσία των άλλων (1Πέτ.4:10) για τη δόξα του Θεού. Δυστυχώς, υπάρχουν Χριστιανοί, ακόμη και εργάτες του Θεού που είναι «πονηροί και οκνηροί», ή που έχουν «πνεύμα δειλίας»… ή που «αισχύνονται να δίδουν τη μαρτυρία τους για τον Κύριόν μας»… και που δεν θέλουν «να συμπάσχουν μετά του Ευαγγέλιου». Ναι, που είναι οκνηροί και δειλοί! Οι οποίοι δεν θέλουν να διαβάζουν ακόμη και τον λόγον του Θεού και να κοπιάζουν για το έργον του Θεού. Ναι, που φοβούνται να αντιμετωπίσουν την εχθρότητα των απίστων ή άλλων εχθρικών πεποιθήσεων. Ναι, που ντρέπονται να δώσουν την ομολογία τους για να μη «γελοιοποιηθούν» ή θεωρηθούν φανατικοί ή εξτρεμιστές φανατικοί οπαδοί! Ναι, που δεν θέλουν να υποφέρουν λόγω του Ευαγγέλιου και να υποστούν διαφόρους διωγμούς…
  2. Ξέρει καλά ότι έχει εξαγορασθεί με μεγάλη τιμή, με το ανεκτίμητο αίμα του Ιησού. Ξέρει καλά ότι η ζωή του δεν του ανήκει. Σαν καλός και πιστός διαχειριστής, χρησιμοποιεί την πολυειδή χάρη του Θεού (1Πέτ.4:10), έχοντας πάντα στο μυαλό του ότι θα κληθεί μια ημέρα να δώσει λόγον εάν έχει χρησιμοποιήσει επωφελώς ό,τι ο Θεός του έχει εμπιστευθεί μέχρις ότου επανέλθει! (Λουκ.19:13). Ο Παύλος στην προς Κορινθίους επιστολή του λέγει ότι: «Το δε επίλοιπον ζητείται μεταξύ των οικονόμων, να ευρεθή έκαστος πιστός.» (1.4:2). Συνεπώς, παν ό,τι ο Θεός απαιτεί από μας, είναι η πιστότης. Η πιστότης προς τον Θεόν και συνεπώς προς τους ανθρώπους είναι η πρώτη-πρώτη υποχρέωσή μας σε όλα όσα πρέπει να κάνουμε στην υπηρεσία του Ευαγγελίου.
  3. Δεν αρνείται να κάνει το καλό σ’εκείνους που πρέπει, όταν είναι στη δύναμή του. Δεν λέγει στον πλησίον του: Πήγαινε, και έλα πάλι, και αύριο θα σου δώσω ενώ το έχει (Παρ.3:23-24)· δίνει στους φτωχούς και ενδεείς· δίνει για την πρόοδο του έργου του Θεού· δίνει από τον χρόνον του και δέχεται να αφήσει τη «περιοχή της ανέσεως». Ξοδεύει ενέργεια, σκέψη και προσευχή για τη σωτηρία άλλων ανθρώπων, για τις ανάγκες τους, για τη θεραπεία τους κ.λπ.
  4. Τηρεί τις υποσχέσεις του και τις δεσμεύσεις του. Δεν αθετεί, ακόμα κι αν έχει κάνει όρκο εις βάρος του! Ναι, λέγει πάντα «την αλήθεια στην καρδιά του» (Ψαλ.15:2-4). Πόσον είναι, εντούτοις, λυπηρόν να βλέπεις χριστιανούς, ακόμη και εργάτες του Ευαγελίου να σκέπτονται ένα πράγμα, να λέγουν άλλο πράγμα και να κάνουν ένα τρίτο διάφορετικό πράγμα… Κάποιος είπε: «Υπάρχει ένα πράγμα που μπορείς να δώσεις και όμως να το κρατήσεις, αυτό είναι ο λόγος σου». Πόσον λυπηρόν είναι να βλέπεις χριστιανούς που χρησιμοποιούν το νόμο ή ορισμένους κανονισμούς για το συμφέρον τους ή για να επιβάλουν τη θέλησή τους ακόμα κι αν ορισμένοι ανθρώπινοι κανονισμοί παραβαίνουν τη θέληση του Θεού. Εκείνος που είναι πιστός δεν εγκαταλείπει την σύζυγόν του, χωρίς δικαιολογία βασιζομένη στην Αγία Γραφή, για να πάρει άλλη σύζυγο.
  5. Δεν αποκαλύπτει ή δεν διαδίδει μυστικά άλλων (Παρ.11:13) αλλά συμφιλιώνεται γρήγορα με τον αντίπαλό του και ειδικά όταν υπάρχει διαφωνία με τον αδελφό του: «Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρον σου εις το θυσιαστήριον και εκεί ενθυμηθής ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου, άφες εκεί το δώρον σου έμπροσθεν του θυσιαστηρίου, και ύπαγε πρώτον φιλιώθητι με τον αδελφόν σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρον σου. Ειρήνευσον με τον αντίδικόν σου ταχέως, ενόσω είσαι καθ’ οδόν μετ’ αυτού, μήποτε σε παραδώση ο αντίδικος εις τον κριτήν και ο κριτής σε παραδώση εις τον υπηρέτην, και ριφθής εις φυλακήν». Εάν όχι, θα υπάρξουν ανεπιθύμητες συνέπειες… (Ματ.5:23‑25). Αυτό είναι ένα πολύ λεπτό θέμα! Ποιός είναι ο παραβάτης; Ποιός πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα; Είναι το πράγμα που διεπράχθη εναντίον σου πραγματικό ή απλώς προϊόν της φαντασίας σου; Τι πρέπει να γίνει όταν ο φερόμενος ως προσβληθείς δεν δέχεται τις εξηγήσεις; Ένα πράγμα είναι βέβαιον και ασφαλές: Πρέπει να προσπαθήσουν αμφότεροι ταπεινά, υπομονετικά και με πραότητα να διατηρήσουν την ενότητα του πνεύματος δια του συνδέσμου της ειρήνης (Εφεσ.4:3)
  6. Δεν αμελεί τις ευκαιρίες που ο Θεός του δίνει και δεν ζει ατάκτως: Το πρώτο πράγμα που κάνει είναι «να εκμεταλλεύεται», με την καλήν έννοια, να δίνει τη μαρτυρία του και να σπείρει τον λόγον του Θεού· επιπλέον, δεν ανέχεται αταξία στη συνείδησή του, στο έργον του και στις δραστηριότητές του (Παρ.24:30‑34). Και, κλείνοντας αυτό το σημείον, είναι ανάγκη να αναφερθεί η τεράστιας σπουδαιότητος αρχή, η οποία είναι γραμμένη στον ψαλμό 50:23: «…και εις τον ευθετούντα την οδόν αυτού (που βάζει σε τάξη τη ζωή του) θέλω δείξει την σωτηρίαν του Θεού». Αντίθετα, δεν χάνει τις ευκαιρίες του αλλά αξιοποιεί πλήρως τον χρόνον του. Εξαγοράζει τον χρόνο, επειδή οι ημέρες είναι πονηρές (Εφεσ.5:16)· προσπαθεί να γνωρίσει τα προς ειρήνην του αποβλέποντα πριν αυτά κρυφθούν από των οφθαλμών του (Λουκ.19:42).
  7. Όταν περνά μέσα από κρίσεις φροντίζει να κρίνει και να διακρίνει τον εαυτόν του, να μετανοεί και να επιστρέφει. Σε περιόδους κρίσεων, φροντίζει αμέσως «να παραιτείται», να υπακούει και να παραχωρείται… Η πιστότης φαίνεται και αποδεικνύεται κατά την διάρκεια των κρίσεων: Ο πιστός άνθρωπος – χωρίς να είναι πεισματάρης – δεν δέχεται παράνομους συμβιβασμούς, επειδή δεν ενδιαφέρεται για τα αποτελέσματα, για προσωπικό συμφέρον του αλλά ενδιαφέρεται για την πιστή τήρηση του θελήματος του Θεού. Το ενδιαφέρον του δεν κατευθύνεται προς λύσεις ευκαιρίας αλλά προς λύσεις αρχών. Προτιμά όλα να χαθούν εκτός από τη χριστιανική τιμή του. Ενδιαφέρεται μόνο να είναι, όπως είπε ένας αμερικάνος ποιμήν: «Πιστός στην πίστη, πιστός στη μάχη και πιστός για να τελειώσει». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός θα του δώσει στο τέλος τον στέφανον της δικαιοσύνης (2Τιμ.4:8). Κατά την διάρκεια των κρίσεων εκείνοι που δεν είναι πιστοί εγκαταλείπουν… (1Ιωάν.2:19· Μάρκ.4:17· Λουκ.8:13). Αντίθετα, η αγαθότης και η πιστότης προστατεύουν τον άνθρωπον…
  8. Ο πιστός άνθρωπος δεν καυχάται στην καλοσύνη του αλλά στον Θεόν και επιμένει να κάνει το καλό. Πολλοί άνθρωποι κηρύττουσιν έκαστος την καλοκαγαθίαν του· αλλά ποιός θα εύρει άνθρωπον πιστόν; (Παρ.20:6). Οποία αλήθεια! Οποία φοβερή έλλειψη πιστών ανθρώπων! Πολλοί ποιμένες αποσύρονται από τη διακονία τους και πολλοί Χριστιανοί υπογράφουν χαρτιά/συμβόλαια με τον Θεόν και ενώπιον του Θεού μέσα σε οργανώσεις ή συνδέσμους, προκειμένου να Tον υπηρετήσουν και παραμελούν ή σταματούν εντελώς το καθήκον τους! Πώς ο Θεός τους βλέπει; Και ποιό πρόκειται να είναι το τέλος τους; Ο πιστός άνθρωπος παραδέχεται και καυχάται ταπεινά ότι o Θεός είναι που τον έχει σώσει, ο Θεός είναι που τον έχει αγιάσει και ο Θεός είναι που τον έχει γεμίσει με το Άγιον Πνεύμα Του και εκτελεί πιστά το καθήκον του.
  9. Δεν κάνει το έργον του αμελώς αλλά επιμελώς. Ο Ιερεμίας είπε: «Επικατάρατος ο ποιών το έργον του Κυρίου αμελώς…» (48:10). Αυτό το εδάφιο έχει επηρεάσει όλη τη ζωή μου και μου έχει διδάξει το φόβο του Κυρίου! Επομένως, ξέρω ότι ο, τιδήποτε κάνω, πρέπει να το κάνω με όλη την καρδιά μου, ως εις τον Κύριον και όχι σε ανθρώπους, γνωρίζοντας ότι από τον Κύριον θα λάβω την αμοιβή της κληρονομιάς, δεδομένου ότι υπηρετώ τον Κύριον Χριστόν (Κολ.3:23). Με αυτόν τον τρόπον ήθελα πάντοτε σε όλη τη ζωή μου να εργασθώ: Παρά τις ατέλειές μου, τις αδυναμίες μου και τα όριά μου, επεδίωξα να έχω πάντοτε το «πράσινο φως» του Κυρίου για όλα όσα έκανα. Τα υπέβαλα στον Κύριον για να παίρνω την έγκρισή του τόσον στην επαγγελματική ζωή μου ως και στη χριστιανική πορεία μου…
  10. Ο πιστός άνθρωπος, και ιδιαίτερα ο χριστιανός, είναι άνθρωπος που υπερέχει πολλών λόγω της πιστότητός του και του φόβου του Θεού (Νεεμ.7:2). Ο φόβος του Θεού, η ακεραιότης και η πιστότης συμβαδίζουν… (Ησα.38:3). Στη Βίβλο βλέπουμε συχνά τον τίτλο «πιστός διάκονος» ή «πιστός μάρτυς», παραδείγματος χάριν για τον Τυχικόν, για τον Μωυσή και άλλους. Είναι τίτλος τιμής και ευγενείας: Τιμή του ανθρώπου (αυτό που τον κάνει ελκυστικόν) είναι η αγαθότης αυτού·… (Παρ.19:22) και η πιστότης του. Ας προσέξουμε ότι ο Παύλος, αναφερόμενος στον Τιμόθεον, δεν λέγει ότι είναι ένας καλός, ένας δυναμικός ιεροκήρυκας, ένας χαρισματικός Χριστιανός… ή, ή, ή αλλά τον συστήνει ως πιστόν άνθρωπον εν Κυρίω (1Κορ.4:17) και είναι γι’αυτόν τον λόγον που του είχε εμπιστευτεί την αποστολή να μεταβεί στην Κόρινθον για να διδάξει τους πιστούς … Η πιστότης… αυτό είναι εκείνο που τιμά τον Θεόν… και τους ανθρώπους του Θεού (Τίτ.2:10)
  11. Οι πιστοί άνθρωποι γίνονται ικανοί να διδάξουν σ’άλλους τον λόγον του Θεού… Ο Παύλος, δίδοντας ποιμαντορικές οδηγίες στον Τιμόθεον, τον αγαπημένο συνεργάτη του, του συνέστησε: «και όσα ήκουσας παρ’ εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι» (2Τιμ.2:2). Ένας από τους λόγους για τους οποίους τα πιστά άτομα είναι κατάλληλα και ικανά να διδάξουν είναι επειδή υπακούνε τις εντολές του Θεού:

α) να μελετούν τον λόγον του Θεού ημέρα-νύκτα (Ιησούς του Ναυή 1:8 και Ψαλ.1:2) και

β) επειδή ο λόγος του Χριστού κατοικεί μέσα τους πλουσίως μετά πάσης σοφίας (Κολ.3:16).

Πόσο λυπηρόν είναι να βλέπεις Χριστιανούς που θέλουν να γίνουν εργάτες του Θεού ή πρεσβύτεροι της εκκλησίας ενώ δεν ξέρουν πραγματικά τη Βίβλο, οι οποίοι δεν είναι ικανοί να διδάξουν, οι οποίοι δεν έχουν πνευματική σκέψη… και που δεν είναι ικανοί να βοηθήσουν πνευματικά εκείνους που είναι σε προβλήματα, σε διλήμματα και σε κατάθλιψη, με παροχή εκ μέρους των σοφών και βιβλικών συμβουλών! Και πολύ περισσότερον όταν οι εργάτες του Θεού δεν έχουν ούτε αληθινή ικανότητα να καθοδηγήσουν τους πιστούς με σωστή και ισορροπημένη διδασκαλία και πάνω από όλα με μιά αγία ζωή!!!

15. Τα πιστά άτομα είναι άξια να τύχουν της εμπιστοσύνης των άλλων και μπορούν να βοηθήσουν εκείνους που είναι σε απόγνωση… Είναι οι «βλέποντες» στους οποίους μπορούν να ανοίξουν την καρδιά τους! Οι άνθρωποι πρέπει να δώσουν την καρδιά τους μόνο στον Θεόν και να ανοίγουν την καρδιά τους, εάν ο Θεός τους οδηγήσει, σε ανθρώπους που είναι πιστοί «βλέποντες»… άξιοι εμπιστοσύνης… των οποίων το πνεύμα είναι σταθερό με τον Θεόν (Ψαλ.78:8), που δεν ψεύδονται (Παρ.14:5) και που δεν αποκαλύπτουν μυστικά άλλων.

ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ:

Ενδέχεται να μου υποβάλετε την ερώτηση: Είναι δυνατό να υπακούσει κανείς ΤΕΛΕΙΑ; Η απάντηση είναι ΟΧΙ, επειδή είμαστε ατελή όντα, ΑΛΛΑ, εκείνο που μετρά είναι η τελεία επιθυμία μας να υπακούμε!!! Εκείνο που μετρά είναι να αφήσουμε την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού και να φερώμεθα προς την τελειότητα (Εβρ.6:1). Αυτό που μετρά είναι η τελεία θέλησή μας, που θα επιδιώκει σφοδρώς να Του υπακούει τέλεια. Αυτό είναι το στοιχείο που θα ληφθεί υπόψη από τον Χριστόν που υπήκουσε ΤΕΛΕΙΑ στο θείο νόμο για λογαριασμό μας, ώστε όλες η ευλογίες να μπορούν να έλθουν σε μας. Είναι η επιλογή μας, είναι η θέση της καρδιάς μας που μετρά: «Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής» (Παρ.4:23). Υπακοή κατά τον Μωσαϊκόν νόμον θα μας θανατώσει αλλά η υπακοή μας στο πνεύμα της Νέας Διαθήκης, βασισμένη στη ΜΕΤΑΝΟΙΑ και στην ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ, θα μας ζωοποιήσει. Γι’ αυτόν τον λόγον ο Θεός λέγει σε μένα και σε σένα: «Υιέ μου, δος την καρδίαν σου εις εμέ, και ας προσέχωσιν οι οφθαλμοί σου εις τας οδούς μου» (Παρ.23:26). Eίναι πάντα δυνατό η καρδιά σας να Τον ακολουθεί τέλεια και να κάνει το θέλημά Του κάτω από όλες τις περιστάσεις με πιστότητα μέχρι θανάτου! (Αποκ.2:10). Όταν λέγω «θέλω» εννοώ θέλω και όχι απώς επιθυμώ ή εύχομαι. «Θέλω» σημαίνει δράση…

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ:

Θετικές: Όσον αφορά έναν μη πιστεύοντα: Εάν υπακούσει στο φως το οποίο λαμβάνει σχετικά με τον Ιησούν Χριστόν, ο Θεός θα τον φέρει στη σωτηρία και εάν επιμείνει κατ’αυτόν τον τρόπο θα αποκαλύψει στη ζωή του όλον τον πλούτον της σωτηρίας Του και της πνευματικής κληρονομιάς η οποία τον αναμένει… Όσον αφορά τους πιστεύοντας που τηρούν τον λόγον της υπομονής του και δεν αρνούνται τον Χριστόν (Aποκ.3:8, 10), ο Θεός θα τους δώσει εύνοια και δύναμη. Ο Θεός θα θέσει ενώπιον τους ανοικτές πόρτες και κανείς δεν θα μπορεί να τις κλείσει… Δύναμη να αντιμετωπίζουν τους εχθρούς τους, δύναμη να κάνουν το καθήκον τους, κατάργηση εμποδίων, εξουσία, βεβαιότητα και παρρησία και ιδιαιτέρως μεγάλη πίστη! Ο Θεός θα τους προστατεύει από πειρασμούς, θα τους δώσει νίκη και θα τους κάνει στυλοβάτες στην εκκλησία του Θεού. Δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να πάρει τον στέφανόν τους. Η πνευματική πρόοδός τους θα είναι καταφανής σε όλους. Ο Θεός θα τους δίδει περισσότερο φως και ευλογίες. Τέλος, ο πιστός χριστιανός, ασκεί, χωρίς να το αντιλαμβάνεται, έμμεσα κρίση στους άλλους που δεν είναι πιστοί στα καθήκοντά τους και στις υποχρέωσεις τους, είτε τις προφορικές είτε τις γραπτές, τις επίσημες ή τις ανεπίσημες. Συμβάλλει με τη συμπεριφορά του στην οικοδομή άλλων, αφήνει καλή ανάμνηση από παντού όπου αυτός περνά και «διαπνέει» αξιοπιστία. Δροσίζει τις ψυχές άλλων ανθρώπων! (Παρ.25:13)

Αρνητικές: Εάν ο άνθρωπος δεν θέλει να χρησιμοποιήσει το φως που έχει λάβει αυτό θα μετατραπεί σε σκοτάδι, θα γίνει αδύνατος, φτωχός και καθυστερημένος και τελικά θα λάβει πολλά πλήγματα! Ο Θεός δεν ευαρεστείται σ’εκείνους που αποσύρονται…: «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως· και εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν…» (Εβρ.10:38, 39). Δεν είμαι εγώ που λέγω αυτά αλλά αυτά τα λέγει ο Θεός. Πολλοί Χριστιανοί, λόγω ελλείψεως πιστότητος, χάνουν τον αρχικό ζήλο τους και περιέρχονται σε ένα καθεστώς νωχελείας. Ο μόνος τρόπος για να σωθούν από αυτή την κατάσταση και να αναπτυχθούν πνευματικά είναι «η μετάνοια» και η πιστή εφαρμογή των οδηγιών του Θεού. Ο Θεός, εάν δεν κάνουμε καλή χρήση αυτού που μας έχει εμπιστευθεί, το αφαιρεί(Ματ.25:24) επειδή στερούμεθα πιστότητος…

             Κατά την διάρκεια των κρίσεων, εκείνοι που δεν είναι πιστοί εγκαταλείπουν και το ‘σκάνε’: «Εξ ημών εξήλθον, αλλά δεν ήσαν εξ ημών· διότι εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μένει μεθ’ υμών· αλλά εξήλθον διά να φανερωθώσιν ότι δεν είναι πάντες εξ ημών» (1Ιωάν.2:19). Εκείνοι που δεν είναι πιστοί είναι καταδικασμένοι να αποσυρθούν, εκτός αν μετανοήσουν… Προσοχή στο εδάφιο: «Και συ, Σολομών υιέ μου, γνώρισον τον Θεόν του πατρός σου και δούλευε αυτόν εν καρδία τελεία και εν ψυχή θελούση· διότι ο Κύριος εξετάζει πάσας τας καρδίας και εξεύρει πάντας τους λογισμούς των διανοιών· εάν εκζητής αυτόν, θέλει ευρίσκεσθαι υπό σού· εάν όμως εγκαταλίπης αυτόν, θέλει σε απορρίψει διά παντός» (1Chr.28: 9). Οποίον εδάφιον και οποίας σπουδαιότητας! Το κλειδί για κάθε επιτυχία…

Φυσικά, ας μη ξεχνούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν το σωστό, αλλά όχι με τελεία καρδία (2Χρον.25:2). Επομένως, είναι δυνατόν να κάνεις κάτι το σωστό αλλά όχι με τελεία καρδία ενώπιον του Θεού! Αντίθετα, εκείνος που είναι πιστός προσέχει στην οδόν του και κάνει ό,τι κάνει με ακεραιότητα καρδίας… (Ψαλ.101:2)

ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΖΩΗ:

Ο Χριστός τηρεί το έλεός Του, το λόγον Του, τις υποσχέσεις Tου και τις δεσμεύσεις Του… Ό, τι λέγει ότι είναι σαν όρκος… εάν απιστώμεν, εκείνος μένει πιστός· να αρνηθή εαυτόν δεν δύναται. (2Τιμ.2:13). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον δεν πρέπει να αμφιβάλουμε… Εάν θέλουμε να Του μοιάσουμε, πρέπει να ξέρουμε ότι η πιστότης, αν και προϊόν της πίστεως, είναι πλήρως συνδεδεμένη με τον φόβον του Θεού. Ο λόγος του Θεού λέγει: «Τώρα λοιπόν φοβήθητε τον Κύριον και λατρεύσατε αυτόν εν ακεραιότητι και αληθεία…» (Ιησ.Ναυή 24:14· 2Χρον.19:9)

Εκείνος που φοβάται τον Θεόν δεν αφήνει τη συνείδησή του σε ακαταστασία, επειδή ζει πάντα περιμένοντας, από στιγμή σε στιγμή, την επίσκεψη του Μεγάλου Επιθεωρητή! Η καρδιά που φοβάται τον Θεόν, η οποία έχει βάλει την αγάπη της σ’Αυτόν και στο θέλημά Του είναι έτοιμη να δεχτεί να υπακούσει κάτω από όλες τις περιστάσεις (Νεεμ.7:2). «Διά τούτο πρέπει ημείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, διά να μη εκπέσωμέν ποτέ. Διότι εάν ο λόγος ο λαληθείς δι’ αγγέλων έγεινε βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν, πως ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα να λαλήται διά του Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσάντων» (Héb.2: 1-3)

Ας κάνουμε μιά ενδοσκόπηση! Πώς έχουμε περπατήσει μέχρι σήμερα; Δόξα τω Θεώ για αυτό που είμαστε, αλλ’ας αναγνωρίσουμε ταπεινά ότι υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες για το μέλλον. Οι ημέρες του τέλους πλησιάζουν. Είναι ανάγκη να είμαστε πιστοί αξιοποιώντας πλήρως το χρόνο και τις δυνατότητές μας. Ο φόβος του Θεού είναι το κλειδί στην πιστότητα σε όλες τις καταστάσεις. Η ευθύνη μας είναι μεγάλη και μην ξεχνούμε ότι θα πρέπει να δώσουμε λόγο κάποια ημέρα ενώπιον του Θεού Πατρός μας. Είναι άραγε δυνατόν να επιτύχουμε αυτόν τον στόχο εάν υπάρχει έλλειψη πιστότητος όσον αφορά τις υποχρεώσεις και τις υποσχέσεις μας; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να έχει μεγάλη πίστη όταν έχει μικρή πιστότητα; Εάν δεν είμαστε πιστοί στις υποχρεώσεις μας στα μικρά πράγματα, πώς μπορεί ο Θεός να μας εμπιστευθεί μεγαλύτερα πράγματα; Μας ζητά να κάνουμε πάντα αυτό που είναι δυνατό σε μας, παν ό,τι μας είναι πραγματικά δυνατόν, παντού και κάτω από όλες τις συνθήκες, ευνοϊκές ή δυσμενείς! Ο Θεός ψάχνει να εύρει μια καρδιά που είναι τέλεια προσανατολισμένη προς Αυτόν.

Ας ταπεινωθούμε και ας υπακούσουμε την παραίνεση του Παύλου προς τους πιστούς της Ρώμης: «Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία, και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον» (Ρωμ.12:1-2). Ο ΘΕΟΣ που μας καλεί σε αυτήν την ζωή της πιστότητος, ΑΥΤΟΣ είναι και που θα το κάνει, ΑΥΤΟΣ που θα το ολοκληρώσει!!! Ας ειπούμε ΝΑΙ σε όλα αυτά που θέλει να κάνει μέσα μας και μέσω ημών. Ας Τον εμπιστευθούμε ότι θα το κάμει και θα το κάμει! ΑΜΗΝ!

Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ

baltatzis@skynet.be

jean.baltatzis@gmail.com

http://wordstaughtbythespirit.com

 


Αφήστε μια απάντηση